سی و یک شب

لحظه ای پدر را خواب ربود.چشمانش را که باز کرد،

گفت:«هاتفی را شنیدم که ندا می داد:شما با شتاب می روید و مرگ شما را بدرقه می کند.»

پسر پرسید:«پدر جان! مگر ما بر حق نیستیم؟»

فرمود:«آری. به خدا قسم ما بر حق هستیم»

علی اکبر حسین(ع) گفت:«در این صورت هر گز از مرگ باکی ندارم»

هر فیلم و سناریویی می خواهد پیامی را به مخاطب منتقل کند.

بسته به هنر سازندگانش دارد.با درج نکردن اسامی عوامل پشت صحنه نمی شود به مخاطب القا کرد که فیلم سعی در تصویر حقیقت داشته.با کات زدن و قطعه قطعه کردن هم.

وقتی ذهن مخاطب پر است از دادگاه هایی که وکیل مدافع و هیات منصفه و دادگاه مخصوص افراد خاص(مثلا روحانی)و دادخواست متقن و حقوقی دادستان دارند،حتی در کشورهایی که متهم به نقض حقوق شهروندی شان می کنیم،پس نمی شود با کارگردان و عواملی چنین مبتدی و احیانا تنبل،پیامی که قصد داشتیم را به ذهن مخاطب بیاندازیم.

فقط می شود چنین اثری را در حد فیلم فارسی های فردین و ملک مطیعی و یا سریال های نود شبی طنز تلویزیون دانست که قرار است با هزینه مادی کم و هزینه های اعتباری زیاد،مخاطبین خاص خودش را سرگرم کرده و لبخندی بر لبشان بیاندازد.

برای آنکه به چنین ژانری وفادار باشیم هم پیشنهاد می شود در انتهای هر قسمت به سان مهران مدیری در مرد هزار چهره ،سعید مرتضوی ظاهر شود و با همان لحن خاص بگوید:

بعععله!

پی نوشت:

فیلم اعتراف گیری به روش مهران مدیری

شعری زیبا از عبدالجبار کاکایی

نامه علی مطهری به جنتی

آقای جنتی در آخرین اظهار نظر در مورد انتخابات ،گفته:« اگراین انتخابات باطل است تمام انتخابات 30 سال گذشته باطل است و اگر آنها درست بوده این انتخابات هم درست است چون وزارت کشور آن را برگزار کرده و شورای نگهبان بر آن نظارت کرده است.»

من نمی دانم این دست و پا زدن ها برای چیست؟ آن یکی فقیه در اسم مومن هم، که امام را زیر سوال برده و گفته ایشان تحت تاثیر اطرافیانشان بودند!

مگر ادعا نمی کنند که بسیاری از مردم شکی در سلامت انتخابات ندارند.پس چرا در همین هفته اخیر، وزیرکشور و سخنگوی شورای نگهبان و دبیر محترم،بعد از گذشت این مدت طولانی، هنوز روی سلامت انتخابات تاکید می کنند و دارند کار را به جاهای باریک می کشانند.کم مانده نعوذ بالله رسالت نبی اکرم را هم به سلامت انتخابات اخیر گره بزنند.

گویا خودشان هم می دانند که مردم به آنها اعتماد ندارند و به جای باز گردن گره با دست ،به دندان مبارک فشار می آورند.

آقایان نسبتا محترم!

به توصیه دلسوزان برای تشکیل هیاتی معتمد گوش ندادید و مدام از قانون دم زدید.گند بالای گند بالا آوردید.حالا که مساله از تقلب و تخلف به قتل و جنایت رسیده هم هنوز به روی مبارک نمی آورید.به زمین و زمان چنگ می زنید و می خواهید اگر بنا بر سقوط تان باشد همه را با خود به ته چاه ببرید.

به کسانی که نسبت به سلامت انتخابات تردید دارند ،می گویید که همیشه همین بوده.می گویید اگر این انتخابات باطل باشد پس همه هم باطل اند.شما که سی سال در شورای نگهبان بودی این را می گویی.می شود حجت بر همه .که دیدید خودش اعتراف کرد.

به قول دوستی: طیب الله.

حواستان هست؟

توصیه اول خطبه تان را فراموش نکنید.

اول: یک فرضیه موهوم را به گونه ای مطرح می کنید که گویی کاملا صحت دارد و مو لا درزش نمی رود.

مثلا می گویید مخالفان نتایج انتخابات گفته اند که چرا رهبری زودتر از همیشه حضور مردم را تبریک گفته.

دوم: مساله اصلی را که مورد شکایت آنها بود مطرح می کنید.

مثلا اینکه چرا رهبری منتظر نشد تا فرایند قانونی تایید انتخابات توسط شورای نگهبان منتسب خودش طی شود و رای رییس جمهور را تبریک گفت

سوم: دلایلی که قبلا ارائه شده بود ولی کسی نپذیرفت را دوباره تکرار می کنید.

مثلا اختلاف آرای رقبا و نیز اطمینان کامل به سلامت انتخابات و امکان‌ناپذیری تخلف گسترده به نحوی که نتایج آرا را به نحو چشمگیری تحت تاثیر قرار دهد می‌تواند رهبری را به جمع‌بندی منطقی برساند که چه کسی منتخب خواهد بود.

چهارم: آمار بسیار دقیقی را ارائه می کنید به گونه ای که همه به صحت آن اطمینان پیدا کنند

مثلا ساعات اعلام پیامهای تبریک را با ذکر روز و ساعت و دقیقه می آورید.

پنجم: نتیجه می گیرید که آن عده ؛که ادعا می کردند رهبری زودتر پیام داده ،دروغ گفته بودند.

مثلا همه می فهمند که این دفعه سه ساعت و پنجاه دقیقه پیام رهبری دیرتر داده شده.

ششم: چون نشان دادید آنها در مورد ادعایی شما دروغ گفتند، پس ذهن مخاطب به آنجا می رود که دیگر ادعاهایشان هم جای شک دارد.

هفتم: شما در ظاهر به هدف خودتان رسیدید ،اگر همه آن طور که شما فکر می کنید نتیجه گیری کنند.

هشتم: خوب شما اشتباه فکرکردید .مردم احمق نیستند.

اصل خبر را اینجا ببینید و دوباره تحلیل را بخوانید.

تو گویی مطهری و شریعتی زنده شدند.

تو گویی حسینیه ارشاد صدایی آشنا را به گوش می شنود

تو گویی جوانان جویای حقیقت به گمشده شان رسیده اند

اینها را مردی از تبار مطهری گفته .پسرش محمد که امیدوارم روزی چون پدر شود

کاملش را اینجا بخوانید.

قسمتی اش اینهاست:

به جرأت می‌توان گفت که قاطبه افراد غیرمغرضی که در سی سال گذشته با انقلاب قهر کرده‌اند، به دلیل یک واژه سه حرفی بوده است: «ظلم». این افراد، یا ظلمی بر خودشان رفته و فریادرسی ندیده‌اند، و یا ظلمی آشکار در حق یک فرد ـ مانند آنچه در جریان بازجویی وحشتناک بر همسر سعید امامی رفت ـ شاهد بوده‌اند، ولی هر چه به انتظار نشسته‌اند آب از آب تکان نخورده است. درد و سخن در این زمینه بسیار است؛ تنها به ذکر چند نکته بسنده می‌کنم.

دفاع از یک نظام اسلامی با توسل به شیوه‌های غیراسلامی و بلکه غیرانسانی، همان قدر موفقیت آمیز است که کسی بخواهد با شرابخواری از سنت نبوی پاسداری کند. برخی رفتارها مخصوصا با بازداشت شدگان وقایع اخیر و خانواده هایشان گواهی می‌دهد که گروهی پرنفوذ ـ که حفظ آبرویشان تضمین شده است ـ برای اینکه به خیال خودشان چشم فتنه را در بیاورند مجاز به هر نوع ظلمی هستند حتی اگر چیزی از آبروی انقلاب و امام باقی نگذارند.

به نظر می‌رسد که در کشور ما همه مسائل، جز یک مسأله، قابل چشم پوشی و یا اهمال است حتی آنجا که پای یک حکم اسلامی و یا روحانیت در میان باشد. آن استثنا آنجاست که مساله، نام «امنیتی» به خود بگیرد، به طوری که تقاضای اجرای عدالت در مورد یک مساله امنیتی از سوی هر کس، مساوی است با همسو خوانده شدن با اسرائیل.

به همین دلیل است که برای آزرده نشدن برادران اروپایی حکم قطع دست سارق (در شرایط خاص) که در قرآن هم آمده اجرا نمی‌شود و حتی در مورد اعدام شروران متجاوز به عنف به کودکان و نوامیس مردم به خاطر اعتراض کشورهای غربی کوتاهی صورت می‌گیرد (چون این مسائل «امنیتی» نیست و بنابراین می‌توان کوتاه آمد)، اما در مورد مرگ افرادی چون زهرا بنی یعقوب در زندان اگر تمام آبروی اسلام و نظام و انقلاب هم فدا شود مسأله‌ای نیست چون پای دردانه‌های امنیتی در میان است. باز از همین روست که فیلم «مارمولک» با اینکه شائبه به ملعبه درآمدن روحانیت را داشت از سوی کارشناسان امنیتی بی اشکال اعلام شد اما فیلم «به رنگ ارغوان» که در مورد یک مأمور امنیتی است به خاطر ممانعت آنان جواز نمایش نمی‌گیرد.

افراد بازداشت شده حتی اگر مرتد و منافق و محارب هم بودند نباید با خانواده هایشان چنین رفتار می‌شد. این دیگر چه صیغه‌ای است که وقتی کسی بازداشت می‌شود افراد خانواده اش باید گاهی تا چند هفته سراسیمه در بیمارستانها و پزشکی قانونی سرگردان باشند و یا در اطراف زندانها تنها برای گرفتن کوچکترین اطلاعی از محل نگهداری آنان ضجه زده و التماس کنند و کسی پاسخگو نباشد و نهایتا منتظر تماس یک فرد ناشناس بمانند؟ (مگر آنکه قصدی در تکثیر مخالفان نظام در میان باشد).

شربینی که توسط یک «شهروند» آلمانی در یک کشور سکولار کشته شد و در بیش از 200 بخش خبری در کشورمان از او یاد شد بسیار مظلوم بود، اما آیا یک جوان ایرانی که در یک اعتراض آرام خیابانی دستگیر شده و بعد جنازه اش در سانسور کامل خبری ـ آن هم در کشوری که خود را پرچمدار استقرار عدالت در جهان می‌داند ـ از بازداشتگاه بیرون می‌آید صدها بار مظلومتر از شربینی نیست؟

اینکه بیگانگان در حوادث اخیر دست داشتند یا نداشتند، نقشه قبلی یا انقلاب مخملی در کار بود یا نبود، نظام در خطر بود یا نبود، مسبب اولیه و ثانویه این بود یا آن، اینها بر فرض صحت، هیچ‌کدام مجوز سر سوزنی ظلم به کسی نمی‌شود. در اسلام رعایت عدالت نسبت به قاتل امیر المؤمنین (ع) هم واجب است.

نماینده ولی فقیه در سپاه، صحبت هایی کرده که می توانید اینجا ببینید.من از اصل این صحبت ها استقبال می کنم.به موضوعی که گفته فعلا کاری ندارم.یادم می آید چند ماه قبل ،سید حسن خمینی هم در لزوم اجتهاد در برخی نظریات امام(ره) سخن گفت.یک عده رگ گردنشان زد بیرون و حتی آن طنز سخیف را برایش نوشتند.این بیرون نزدن رگ گردن بعد از صحبت های آقای سعیدی را می توان به فال نیک گرفت.

حتی معتقدم که خود امام (ره) هم از این روش راضی تر باشند.اینکه یک سری سخنان امام را تا حد کتاب خدا بالا ببریم و بدون استدلال عقلی و شرعی مقدس اش فرض کنیم و حتی سوال پرسیدن از آن را معادل بی اعتقادی به نظام و اسلام و خط گیری از اجانب بپنداریم ،اول کجی است.خود امام هم فکر نمی کنم چنین ادعایی داشته باشد .کما اینکه بعد از آن نطق مداحانه مرحوم فخر الدین حجازی نسبت به خودش،فرمود:

« من خوف این را دارم مطالبی که آقای حجازی فرمودند درباره من، باورم بیاید. من خوف این را دارم که فرمایشات ایشان و امثال ایشان برای من یک غرور انحطاط پیش بیاورد. من به خدای تبارک و تعالی پناه می‌برم اگر برای خودم نسبت به سایر انسانها، مزیتی قائل باشم این انحطاط فکری و روحی است من در عین حال از آقای حجازی تقدیر می‌کنم که ناطق برومند و متعهد است. گله می‌کنم که در حضور من مسائلی را مطرح می‌کند که ممکن است باورم بیاید.»

البته دلیلی که آقای سعیدی آورده جزو ضعیف ترین استدلال هاست.می شود مساله را با دلایلی بهتر از علت تاریخی بررسی کرد و از شرع و عقل و دیگر محکمات بهره برد.

از نظر من در مورد شخص امام (ره) هر چه بیشتر کنکاش کنیم ،عزیزتر و هم از این یک جانبه گرایی که عده ای نان به نرخ روز خور در مورد ایشان ایجاد کردند،رهاتر خواهد شد.

برخی جملات ایشان را که مدام تبلیغ می شود را به عنوان پیشنهاد اولیه برای بررسی بیشتر آورده ام.

 میزان حال فعلی افراد است.

پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد.

میزان رای ملت است.

حفظ نظام جمهوری اسلامی، از اوجب واجبات است.

مهمترین خبر این روزهای من،قطعی سه روزه اینترنت مان بود.مخابرات هم بنابر عادت مالوف ،لزومی به اطلاع رسانی در این زمینه ندیده بود.جبرا سه روز از فضای وب و وب گردی فارغ بودم.البته جسته و گریخته خبرها را از روزنامه ها پی گیری می کردم. خبرهایی که شاید برای برخی دوستان من مهم باشد ،ولی برای بنده ،از ابتدایی ترین ارزشهای خبری هم برخوردار نبود.

ارزشهایی چون دربرگیری، شهرت، تضاد و اختلاف، شگفتی، بزرگی و فراوانی تعداد و مقدار، تازگی و مجاورت.

شاید برای کسانی که دروغگویی و بی ادبی و تهمت و بی انصافی و ...را در خط ولایت می دانستند و مثلا حالا خط روی خط شان افتاده تامل برانگیز باشد،ولی برای من نوعی حتی اگر ولایت هم این رویه های ضد دینی و انسانی را تایید کند،نتیجه آن است که ولایت از خط خودش خارج شده.

اندک افرادی که خود را به نفهمی زده اند و اکثر افرادی که منافقانه و برای اهداف دنیایی دم از مکتبی و مذهبی و اصول گرا بودن و شعارهای بی پایه و مفهوم  می زنند را به جمله استاد بزرگوار؛ آیت الله مجتبی تهرانی (حفظه الله) ،ارجاع می دهم که سال گذشته خطاب به مدعیان و با صراحت فرمود:« بس کنید این مزخرفات را !»

که

تاریخ هر کشوری نامهای بزرگی دارد که جدای علت نامگذاری شان بزرگ بوده اند.نامهایی که گاه به فراخور زمان خوب و بد نامیده شدند و مدح ها و توهین ها نثارشان شده است.با وجود فرهنگ مرده پرستی ما، گاه ،نامهای زنده ای هستند که سنگینی خود را به همه نشان می دهند و نمی شود بی توجه از کنارشان گذشت و تاریخ را ساخت.البته قضاوت در مورد این نام های بزرگ چندان ساده نیست و هر چه نامی بزرگتر باشد ،قوت و ضعفش بیشتر در معرض افکارو انظار قرار خواهد گرفت.

اما آنچه معلوم است،همیشه گروهی بوده اند که یا از سر حسادت تحمل این نامهای بزرگ را نداشته اند و یا چون آنها را مخالف خود می دیدند ، می خواستند کوچک شان کنند و یا کوچک جلوه شان دهند.

از راه هایی چون تخریب و توهین و عیب جویی ،و گاه تراشیدن نامهای کوچک در مقابل آنان،و سعی در بزرگ جلوه دادن شان و هل من مبارز طلبیدن.

برای این به دروغ بزرگ سازی ها هم ،دستک و دفتر و حامی و نامی تراشیدن ها باب می شود و سعی می شود که به جامعه و حتی آن نام بزرگ بقبولانند که این طفل یک روزه و حبابی بزرگ شده که حتی اطرافیان و کسانی که با او کار کرده اند هم حسابی ازش نمی برند و سخنش را جدی نمی گیرند ، قادر است دریا را به کاسه ماستی ،دوغ کند.

اما اشتباه تاریخی این خیال پروران آن است که هنوز از الفبای بزرگ شدن و بزرگ ماندن بی خبرند و گمان می برند که می شود با سربازی بی پشتوانه ،شاه عرصه را به ورطه مات کشاند.

زهی خیال باطل که عرض خود می بری و...

یادداشت استاد عبدا... شهبازی در مورد کشته شدن محسن روح الامینی.

این روزها صحبت از نامه امیرالمومنین به مالک اشتر که سندی بسیار قوی و جامع در شیوه حکومت داری اسلامی است، بیش از گذشته باب شده است.موارد 35 گانه زیر را که توسط علامه فقید محمدتقی جعفری(ره) در مورد خصوصیات زمامدار مسلمین و از همین نامه استنتاج شده است به نظرم خلاصه جامع و کاملی است.برای اطلاع بیشترمی توانید به کتاب «حکمت اصول سیاسی اسلام» علامه جعفری مراجعه کنید.

زمامدار اسلامی باید قلبا نسبت به رعیت لطف و مرحمت داشته باشد.

در صورت امکان مردم را از عفو و اغماض برخوردار کند.

محبوب ترین امور در نزد زمامدار اسلامی باید اجرای حق و عدالت و رضایت افراد جامعه باشد.

مقدم ترین مردم در نزد زمامدار اسلامی باید کسانی باشند که حق را حتی در تلخ ترین حالات، گویاتر از دیگران گوشزد می کنند.

زمامدار اسلامی باید عقده هرگونه کینه را از درون مردم باز کند.

زمامدار اسلامی باید عوامل حسن ظن بر رعیت را به وجود آورد.

زمامدار اسلامی نباید از مردم عیب جویی کند بلکه باید اشخاص عیب جو را هم از خود دور کند.

هر چه که برای زمامدار آشکار نشده باید خود را نسبت به آن بی توجه نشان دهد.

زمامدار اسلامی هرگز نباید سخن چین را تصدیق کند.

زمامدار اسلامی در عمل به عهد خود با خدا،بدون استعانت از خدای متعال موفق نخواهد شد.

زمامدار اسلامی هرگز نباید از عفو و اغماضی که کرده پشیمان شود.

زمامدار اسلامی هرگز نباید به کیفری که داده شادمان شود.

زمامدار هرگز نباید شتاب در غضب کند.

زمامدار نباید اشخاص بخیل و ترسو و طمعکار را در مشورت دخالت دهد.

هرگز نباید انسان های نیکوکار و بدکار در نزد زمامدار یکسان باشند.

زمامدار اسلامی نباید سنت هایی را که موجب اصلاح و هماهنگی معقول جامعه بوده و مردم به آنها عمل نموده اند،بشکند.

وظایفی که زمامدار اسلامی باید به طور مستقیم آنها را به جای آورد(رسیدگی کامل درباره کارگزاران در مواقعی که کاتبان از رسیدگی به کار آنان ناتوان باشند.)

برآوردن احتیاجات مردم در اسرع اوقات

کار هر روز باید در همان روز انجام شود

زمامدار اسلامی باید مقداری از بهترین اوقات شبانه روزی خود را برای ارتباط با خدا اختصاص دهد.

وظایفی که زمامدار برای رسیدن به مقام والای اخلاص باید بدون کمترین نقص انجام دهد.

زمامدار اسلامی در عبادات دسته جمعی باید حد اعتدال را رعایت کند

زمامدار اسلامی نباید خود را از مردم دور و پوشیده نگهدارد.

زمامدار اسلامی باید از مقدم داشتن اقوام و بستگانش بر دیگران جدا خودداری نماید.

زمامدار اسلامی باید استیضاح از خود را قانونی دانسته و به پاسخ دادن یا قبول خطا حاضر شود.

زمامدار اسلامی به طور حتم باید از خونریزی نامشروع پرهیز کند.

زمامدار اسلامی برای احسانی که به مردم کرده نباید منت بگذارد.

تخلف از وعده برای زمامدار اسلامی و سایر متصدیان شدیدا ممنوع است.

زمامدار نباید به جای کشف حقیقت و پذیرش آن در مبهمات به لجاجت بپردازد.

زمامدار نباید موقعی که حقیقت آشکار شد در پذیرش و اقدام به آن سستی کند.

زمامدار نباید در مواردی که همه مردم مساویند خود را مقدم بدارد.

زمامدار هرگز نباید در اموری که مسوولیت دارد خود را به غفلت بزند.

زمامدار باید باد بینی و تندی هیبت و هجوم دست و زبان خود را مهار کند.

زمامدار اسلامی موظف است همواره از حکومت های عادله ای که پیش از او بوده اند ،درس ها بیاموزد.

یکی از اساتیدم اعتراف می کرد که نسل انقلاب در تبیین مبانی دینی و انقلابی شان کوتاهی کرده اند.می گفت در کار اجرایی و عملی نمره بهتری می گیریم.

اگر واقع بینانه به اتفاقات اخیر نگاه کنیم همین کم کاری را به عینه می بینیم.همان نسلی که در نماز جمعه برای اولین بار حضور می یافت و گروهی به طعنه اش می خواندند ،از کجا آمده؟

همان هایی که از انقلاب مخملی و ... نام بردند، چند درصدشان در خانه ی خود عضوی دارند که به زعم آنها مخملی است.

این ظواهر غیر دینی در نسل امروز ،آیا حاصل کم کاری و کج فهمی و بعضا ریاکاری نسل گذشته نیست؟

چرا تا به امروز آنچه بیش از تفکر در کشور ما ترویج شده ،جهل و خرافه بوده و به جای اسلام آگاهانه ،تقلید جاهلانه را پی ریزی کردیم.

امروز آنچه در محافل دینی ما تبلیغ می شود، خواب و رویا و سخنرانی است ،در حالی که به جایش باید مطالعه و تفکرو تدبر می آمد.

امروز اگر به اینجا رسیدیم عامدانه یا آگاهانه،از کوتاهی نسل گذشته ما بوده.