سی و یک شب

یکی از اساتیدم اعتراف می کرد که نسل انقلاب در تبیین مبانی دینی و انقلابی شان کوتاهی کرده اند.می گفت در کار اجرایی و عملی نمره بهتری می گیریم.

اگر واقع بینانه به اتفاقات اخیر نگاه کنیم همین کم کاری را به عینه می بینیم.همان نسلی که در نماز جمعه برای اولین بار حضور می یافت و گروهی به طعنه اش می خواندند ،از کجا آمده؟

همان هایی که از انقلاب مخملی و ... نام بردند، چند درصدشان در خانه ی خود عضوی دارند که به زعم آنها مخملی است.

این ظواهر غیر دینی در نسل امروز ،آیا حاصل کم کاری و کج فهمی و بعضا ریاکاری نسل گذشته نیست؟

چرا تا به امروز آنچه بیش از تفکر در کشور ما ترویج شده ،جهل و خرافه بوده و به جای اسلام آگاهانه ،تقلید جاهلانه را پی ریزی کردیم.

امروز آنچه در محافل دینی ما تبلیغ می شود، خواب و رویا و سخنرانی است ،در حالی که به جایش باید مطالعه و تفکرو تدبر می آمد.

امروز اگر به اینجا رسیدیم عامدانه یا آگاهانه،از کوتاهی نسل گذشته ما بوده.

آقای محمدرضا حکیمی در کتابی که اسم آن را فراموش کرده ام، نوشته است که شخصی نامه امیرالمومنین(ع) به مالک اشتر را به زبان فرانسوی ترجمه می کند.وآن جاهایی را که نشان دهنده عناوین بوده حذف و به صورت یک دستورالعمل کلی شده به دست ژنرال دوگل می رساند .ژنرال دوگل هم بعد از مطالعه محتویات نامه در جواب می نویسد که : با این دستورالعمل می شود یک کشور و حتی نیمی از جهان را اداره کرد.

وقتی به حال و روز امروزمان نگاه می کنم بیشتر به آنچه ژنرال دوگل فهمید و ما نفهمیدیم پی می برم.

اگر نهج البلاغه دارید ،تنبلی را به کنار بگذارید و یک بار هم شده نامه به مالک را بخوانید و با وضع امروزمان مقایسه کنید.

یکی از بزرگان خاطره ای از زمان امام (ره) نقل می کرد.می گفت سر مساله زمین(که متاسفانه ماجرایش را نمی دانم ) حضرت آیت ا...گلپایگانی بزرگ با حالت ناراحتی فرمودند:اطراف آقای خمینی را شیاطین گرفته اند.

این را که به امام عرض می کنند، ایشان نه تنها ناراحت نمی شوند بلکه می فرمایند که نظرات ایشان را از رادیو پخش کنید.

آقا زاده آیت ا... بیات هم خاطره ای از دیدارشان با آیت ا... فاضل نقل کرده که می توانید اینجا بخوانید.

خاطره هایی از این دست متاسفانه نشان دهنده این است که امروزه یک عده به غلط به دنبال یک جانبه گرایی هستند و هر صدایی که منافعشان را تامین نکند،اگر قدرتش را داشته باشند خفه کرده و والا با بی اعتنایی از کنارش رد می شوند.

وجالب هم هست که در اکثر موارد خودشان تشخیص می دهند که مثلا فلان خبر خوب است و خبر دیگر بد.

در همین حوادث اخیر؛از انتخابات تا همین مورد کشتار مسلمانان چین،این یک جانبه گرایی به حدی رسیده بود که صدای اکثر دلسوزان جامعه را در آورد.

متاسفانه خبرها حاکی است که رییس رسانه یک جانبه گرا قرار است پنج سال دیگر ابقا شوند.

وقتی که مشکلی در کشور به وجود می آید.

و بخشی از قدرت و حاکمیت آن را به وجود می آورد.

بورکینافاسو هم باشد.

بخش های دیگر برای حل آن مشکل وارد عمل می شوند.

در این مشکلی که در کشور ما و در مورد انتخابات رخ داد،دولت و شورای نگهبان که وظیفه قانونی داشتند، نه مورد اعتماد بودند و نه توانایی اداره موضوع را داشتند.

مهمترین بخش یاری رسان می توانست مجلس باشد.هم عصاره ملت است و تک تک نمایندگانش با رای مستقیم مردم انتخاب شده اند

و هم به گفته امام(ره) در راس همه امور است.

ظرفیت قانونی اش را هم داشت.

آمار ریز واجدین شرایط رای دادن مجلس فعلی را             پیدا نکردم.

مبنایش را برتعداد رای دهنده ها در انتخابات ریاست جمهوری اخیر گذاشتم.

در کل حوزه انتخابیه تهران،ری،شمیرانات و اسلامشهر تقریبا 5میلیون نفر رای داده اند.

منتخب اول تهران و گل سرسبدش که آقای حداد با 840هزار رای بود، تقریبا 17 درصد آرا

و امثال آقایان فدایی و رسایی و کوچک زاده در حدود 5 درصد آرای کل واجدین شرایط را کسب کردند.

البته اگر تعداد واقعی واجدین شرایط را بدانیم ،این درصدها بسیار کمتر خواهد شد.

به قانونی بودنش کاری ندارم ولی به نظر شما چنین مجلسی عصاره ملت خواهد بود؟

می تواند معضل را حل کند؟

نماینده پنج درصدی که مردم هم قبولش ندارند را چگونه فلان صاحب قدرت حساب ببرد؟

بعد می بینیم همین 5 درصدی ها به رییس مجلس و فلان نماینده که از امیرالمومنین سخن می گوید،اجازه حرف زدن هم نمی دهند.

مجلس که تعطیل

قوه قضاییه که یک جایش می گیرد و جای دیگرش اعتراض می کند.

یکی حق می دهد و دیگری آن را ناحق می داند.

واقعا چنین قوه ای چگونه توان احقاق حق را خواهد داشت؟

مجمع تشخیص را هم که این دولت طومارش را پیچید.البته اعضایش ربطی به رییسش ندارند.

ولی بالاخره کاری کردند که بی آبرویش جلوه دهند.

رهبری هم که چه بگویم

به مراجع و بزرگان دینی هم که هر چه خواستند ،گفتند.

شخص مورد وثوق و مرضی الطرفینی هم نمانده بر حسب ظاهر.

حالا با متن احساسی نوشتن و شل گیری در برخی موارد می خواهند اعتماد را برگردانند.

سردار گرامی جناب سرلشکر فیروزآبادی

رنج نامه تان را خواندم و می خواستم نامه ای برایتان بنویسم.اما نشد.

به اختصار مواردی را به عرض می رسانم.چرا که کمی صفا و صداقت در نوشته تان بود و من هم طالب آنم.

-خدا می داند که شب ها چه مناجات هایی جوانان و دلسوختگان انقلاب با امام زمانشان می کنند.

-امام خمینی(ره) عزیر را ندیدیم و حسرتی جانفزا داریم.اما گفتارش را خوانده ایم و این روزها بیشتر، آن را مطالعه می کنیم.با آنچه شما می فرمایید تفاوت های بسیاری دارد.

-از بسیجی گفته اید.آنچه به یغما برده اند و به اسم فلان تفکرو مرام سیاسی زده اند.ما به آنچه با چشم خود در مساجد و دانشگاه ها دیده ایم بیشتر از سخن شما اطمینان داریم.

-از مظلومیت بسیجی گقته اید.بسیجی واقعی همیشه مظلوم است؛ ولی اینانی که در لباس بسیج ؛با باتوم و اسپری و...یورش می برند،مظلوم اند؟و لابد آنانی که مورد ضرب و جرح قرار می گیرند،ظالم!

-شما عمری کرده اید و جای پدر ما هستید.آنچه این روزها بر ما می گذرد ،از شما سخت تر است.ما،آینده و امید و آمالهایمان را خراب شده می بینیم.

-لحن رنج نامه تان بعد از رحلت امام(ره)،بوی نفرت می دهد.سیاه و سفید کرده بودید همه را.نه از سیاه شما آنقدر متنفریم و نه به سفید شما امیدوار.

-اگر می خواهید امروز،ما را طرف بد ماجرا معرفی کنید،ملالی نیست.ولی استدعا داریم خودتان را طرف خوب و مصداق حق و حقیقت نپندارید. اگر نامه و حکمی از امام زمان (عج) مبنی بر تایید مادام العمرتان دارید ،بفرمایید. والا آنچه ما می دانیم آن است که انسان ها همیشه در معرض امتحان الهی هستند و لحظه ای خطا ممکن است آنها را به سقوط بکشاند.برای نمونه جملاتی از امام راحل را برایتان آورده ام:

«اگربنا باشد سپاه پاسدارن به طور هرج و مرج کار بکنند،هرکه،هرجا چهارنفر باشد برود به مردم تعرض کند و مال مردم را-خدای نخواسته- بگیرد،این پاسدار اسلام نمی شود،این طاغوت است به صورت دیگر درآمده.مگر طاغوت چی بود؟ طاغوت همین بود که جان و مال مردم در امان نبود در زمان او.اگر بنا باشد که جان و مال مردم در این زمان هم از قوای انتظامیه در امان نباشد،این همین طاغوت است،منتها با صورت دیگر آمده بیرون.»(15/3/59 سخنرانی در جمه دانشجویان دانشکده افسری)

باور بفرمایید که ما بیشتر از شما در طلب ظهور مهدی فاطمه(عج)هستیم.شما رنج نامه تان را نوشته اید .ما حرفهایمان را در دل نگاه داشتیم.

این مطلب را چهار سال قبل و در سالگرد حادثه کوی دانشگاه نوشتم.هنوز تازه است.

شش سال گذشت. به همان سرعتی که هزار و چهارصد و شانزده سال گذشت.
و من پیراهن مشکی می پوشم و برای مظلومیت پیشوایم گریه می کنم، شاید در کنارش، در اوج هق هق گریه ام آرزویی خام را در ذهنم مرور می کنم که اگر من و ما بودیم، آن روز کسی به خانه ی وحی یورش نمی برد و درش را آتش نمی زد.
نه. چنین حقی از من و ما صلب شده. از منی که هنوز دانشجو نبودم و دیدم که چگونه صدر تا ذیل مملکت گفتند که به خوابگاه دانشجویان یورش برده شده ،درها را شکستند و «یا علی»گویان خلق خدا را از کجاها پرت کردند و ضرب و شتم.
نه. بگذار آسوده باشیم و فراموش کنیم که شش سال گذشت و کسی محکوم نشد.چرا!، به جرم دزدیدن ماشین ریش تراش سربازی را محکوم کردند.بیایید ما هم یک صدا با هم فریاد بزنیم:«محکوم می کنیم» و سریع به داخل خانه هایمان برویم تا کسی ما را نبیند.
آن روز مصلحت اسلام اقتضا می کرد که علی ساکت بنشیند و امروز حتما قرار است سکوتمان مصلحتی باشد.
امروز بلند بلند آخر مجلس روضه، دعا می کنیم که موعودمان بیاید و آن دو را از خاک بیرون بکشد و بپرسد:«مادر من به شما چه ظلمی کرده بود؟»
و حتما اگر قبول داریم زنده و صاحب زمان است از امروزی ها خواهد پرسید که دانشجویان کوی دانشگاه چه کرده بودند؟
بگذارید یک کوره راه امیدی داشته باشیم و بگذاریم حالا که نمی توانیم داد مظلوم را بستانیم، ظالم سرمست را از نیرویی غیبی بترسانیم .خدایا ! برسانش.

 یکی از کارهایمان شده گفتن: 
خدابیامرزدش
اگر امروز بود چی می شد و...
برای افرادی که حرف ها و کردارشان به درد امروزمان می خورد.
اما شاید وظیفه ما بیشتر از این آه حسرت بار باشد.
اینها جملات امام خمینی(ره)بعد از بمب گذاری در دفتر نخست وزیری و شهادت آقایان رجایی و باهنر است.
در هفتم تیر نزدیک هفتاد نفر از افراد برجسته نظام شهید شدند و موج ترور های منافقین هم کشور را فراگرفته و هشتم شهریور هم دو مقام عالی رتبه که ذکر شد،شهید شدند.
حالا در تاریخ دهم شهریور امام آمده و چنین حرف هایی زده.
با شرایط امروز اگر مقایسه کنید.به این ضرب المثل پی می برید که میان ماه من تا ماه گردون...

 من یک کلمه مى خواهم عرض کنم و آن اینکه به تمام محاکمى که هستند و تمام دست اندرکارانى که هستند این مطلب را توجه بدهم که مبادا یک وقت اینطور شرارتهایى که در ایران مى شود مثل یک همچو قصه ناگوارى که براى ما پیش آمد و دو نفر از بهترین جوانان و بهترین کارکنان ایران از بین رفت،(1) مبادا یک وقت کنترل خودشان را از دست بدهند و زاید بر آنچه حکم خداست و قانون اسلام است عمل کنند.

مبادا این اسباب این بشود که خشونت زیاد با اسیرها بکنند و با زندانیها بکنند و بدون دقت، بدون توجه یک وقت افرادى را بگیرند که - خداى نخواسته - گناهکار نبوده اند و گرفتار شده اند.

اسلام و مسلمین باید، مسلمین باید همانطورى که در اسلام هست با تانى، با طمانینه ، بدون اینکه دست و پاى خودشان را گم بکنند، به کار خودشان ادامه بدهند و با اسرا رفتار خوب بکنند و آنچه که قانون اسلامى اقتضا مى کند با آنها عمل بکنند و هرگز با عصبانیت و با دستپاچگى کارى را انجام ندهند و به طور متانت و طمانینه بر موازین قانونى و بر موازین اسلامى با آنها عمل بکنند.

مبادا یک وقت شهادت عزیزان ما اسباب این بشود که با شدت عمل بیشتر از آن مقدارى که باید با آنها عمل بشود، عمل بکنند.

با زندانیان رفتار خوب مى کنند و بیشتر کنند و با اسرا رفتار خوب مى کردند و مى کنند و بیشتر کنند.

و محاکم با قدرت هرچه تمامتر به کار خودشان ادامه بدهند.

و مردم و ملت با قدرت تمام، و هرچه بیشتر توجه کنند و به این کسانى که توطئه گر هستند توجه کنند و به محاکم صالحه و به مقامات انتظامى اطلاع بدهند.

آنها هم با موازین قانونى و اسلامى عمل بکنند و مفسدین را به جزاى خودشان برسانند و کسانى که بیگناه هستند از حبس خارج بکنند و على اى حال، رفتارها، رفتارهاى اسلامى باشد.

جمهورى، جمهورى اسلامى است، رفتارها حتى با کسانى که قاتل شناخته شدند، رفتار اسلامى باشد و لو اینکه با شدت عمل و شدت دید آنها را به جزاى خودشان برسانند، اما فقط همان رساندن به جزا باشد و تعدى زیادتر نشود.

...

در صحیفه نور من جلد 9 صفحه 20

هوای تهران را گرد و غبار گرفته.

رصدکنندگان حوادث دنیا و مرتبطین با ماموران عذاب الهی کجایند؟ آنها که هر سیل و زلزله ای در اقصی نقاط دنیا را به کر دار مردم و مسوولانشان نسبت می دادند ،بوی خاک را حس نمی کنند؟

نکند این خاک برآمده از عراق ،مانع ارتباطشان شده؟

شهر رخوت گرفته و سکوت اختیار کرده ما ،نیازمند باران است، نه خاک.همین که دلهایمان را خاک گرفته و لایه لایه کدورت بر رویش نشسته،بس نیست؟

چه کسی نماز خاک خوانده که این چنین خواسته اش برآورده شده و شاید بعد از این حضور حماسی و رای حماسی تر و تایید فوق حماسی ،خدا هم تصمیم گرفته نعمت هایش را وارونه کند و از این به بعد به جای باران رحمت،خاک رحمت بر سرمان بریزد.

نشانه ها را دریابید. عاقل نیست کسی که از نشانه ها پند نگیرد.

شاید یکی از مهمترین وظایف هر دولتی محافظت از جان و مال و آبروی افراد باشد.وقایع بعد و قبل انتخابات نشان داد که دولت ا.ن کمترین اهتمام به این وظیفه دارد.و متاسفانه باید بگویم که بیشترین هجمه را به همین جان و مال و آبروی افراد داشت و هیچ ابایی هم نداشت.

برای همین سوای مساله تقلب در انتخابات، این دولت از این نظر مردود و هر گونه کمک به آن به نظر نامعقول می آید.اگر به درجه ای از آشنایی با فقه و ...رسیده بودم،می توانستم نظر شرعی هم بدهم.

اگر این دولت بدون مشکل سر کار بیاید ، من یکی به جز بر مبنای ضرورت ،سعی خواهم کرد که قدمی در جهت تقویت آن بر ندارم.