سی و یک شب

قبلا هم گفته ام که مساله تبعیت محض از ولی فقیه از آن سنخ مسائلی است که هنوز برای من حل نشده است.یعنی هنوز دلایل عقلی و شرعی کافی در این موضوع ندیده ام.اما بالاخره انتظارها به سر رسید و استاد گرانقدر سروش محلاتی گویا قرار است در سلسله مباحثی به این موضوع بپردازند.
مقاله اول ایشان در اینجا است.

تنها حرفی که می توانم به مدافعان سخنان هجومی احمدی نژاد در نیویورک بگویم این است که :
دوستان عزیز! آیا اگر آن طرفی ها چنین ادعایی در مورد حوادث کشور ما بکنند، به انها حق می دهید یا آنان را از دخالت در امور کشورمان نهی می کنید؟

آدم بزرگ ها از تخت سواری در بیمارستان گریزانند.ترجیح می دهند تا اتاق عمل روی پای خودشان بروند.وقتی هم که مجبور به دراز کشیدن بر روی تخت هستند،یا چشمانشان را می بندند و یا دست بر صورت می گذارند.

اما بچه ها فرز و چالاک سوار تخت می شوند و از فرصت تخت سواری و لذت اینکه دیگران تخت را هل دهند، استفاده می کنند.

وقتی چاره ای جز تخت سواری نیست، نگاه فرصت نگر بچه ها را بیشتر می پسندم.

به کسی گفتند: به کجا می روی؟، گفت: به مجلس فلان آقا می روم، گفتند نماز خواندی؟، گفت: نه، گفتند: خوب، نماز بخوان، بعد برو! گفت: "نماز اول وقت مستحب است اما تفقه در دین و دین شناسی واجب است "

برخی دوستان من وبلاگی راه انداخته اند که در آن برخی جملات یکی از علمای بزرگ تهران را درج می کنند.جملاتی کوتاه که تاآخر شما را می کشاند والبته گاهی هم تعجبتان را بر می انگیزاند.

آدرس وبلاگ میرزاموسی

آقا رسول جعفریان مطلب پرباری با عنوان آیا تاریخ آلت فعل است؟ نوشته اند که در آن به درستی به یکی از معضل های قدیمی کشور ما پرداختند.ایشان در این مقاله به سیاسی شدن مواردی چون تاریخ انتقاد کرده اند و گفته اند چرا مورخین از باب میل اهل سیاست علمشان را به گونه ای مطرح می کنند تا خوشایند سیاسیون شود.برای نمونه هم به یکی از مورخین پر رسانه امروز اشاره کرده اند که در زمان قبل از انقلاب در جشن های 2500 ساله ثناگویی همایونی را کرده است.

اگر چه همین اشاره به مورخ مذکور برخی را از سخن اصلی ایشان دور انداخت ،ولی لازم است یک مطلبی را به سخنان ایشان بیافزایم .که آیا موردی یافت می شود که هنوز به آلت فعل تبدیل نشده باشد؟ آیا فرهنگ و اقتصاد و دین و... امروز،آلت فعل نیستند؟

کافی است نگاهی به اخبار همین هفته گذشته بیاندازید.استاد اقتصادی که روزی به طرفداری از رییس دولت به مناظره آمد را بازنشسته می کنند یا یکی از بهترین فیلمسازان کشور را به خاطر جمله ای انتقادی از حق فیلم ساختن محروم می سازند.

همین مورد آخر را اگر کمی موشکافانه تر ببینیم از خود خواهیم پرسید، مگر اصغر فرهادی چه گفته بود؟

آنچه در رسانه ها منعکس شد،یک آرزو برای بازگشت برخی اهالی سینما بود.

اگر به این آرزو به چشم دغدغه فرهنگی نگاه کنیم، عقوبت آن قطعا سلب امتیاز فیلم نیست.

و اگر آن را موضوعی سیاسی امنیتی ببینیم ،وظیفه بررسی آن برعهده نهادهایی چون اطلاعات و قوه قضاییه است.

نه اینکه وزارت ارشاد مجوزی که خود صادر کرده را باطل کند.

آیا به نظر نمی رسد ما در دیگر عرصه ها صرفا افرادی را می خواهیم که خروجی شان آلت فعل ما باشد؟

امروز یکی از نمایندگان مجلس مردم را به تحمل سختی هدفمندی یارانه ها دعوت کرده اند.توقع بسیار زیادی است چون تا به امروز متاسفانه آن چنان که باید علت این کار و چرایی انتخاب این روش برای مردم باز نشده است.

مردم تا زمانی که به درستی از مفید به شخص بودن این روش اطمینان پیدا نکنند بعید است که در برابرش کوتاه بیایند.

البته تلاش هایی می شود که با امنیتی کردن فضا اجازه عکس العمل طبیعی را ندهند و در نطفه خفه اش کنند.جمعی را هم می خواهند با پول دادن و حس توجه و ترحم بخرند!

ای کاش به جای این تیزهوشی ها، با مردم خودمان صادق باشیم و به جای زدن سوزن های متوالی به انها، اولین سوزن را به خودمان بزنیم.

این دو جمله را باهم مقایسه کنید.شاید نتیجه هر دو یکی باشد اما تفاوت بسیاری دارند.

جمله اول:«برخی از علمای اسلام نیز معتقدند که «کوروش» همان ذوالقرنین است ولی اگر ذوالقرنین باشد با کوروشی که شما معرفی می کنید همخوانی ندارد و اساسا با روش و منش شما مغایرت دارد ولی اگر کوروش، ذوالقرنین نباشد، پادشاهی نظیر آغامحمدخان و سایر پادشاهان ستمگر است که جشن گرفتن برای او اهانت به مردم مظلوم خواهد بود» +

جمله دوم: کوروش و برخی شاهان دیگر مثل شاه‌ عباس در راس زمانی خود خدماتی داشته و نقاط منفی هم داشتند؛ اما مقصود شما از این برجستگی‌ها چیست؟ +

جمله اول فارغ از گوینده اش تفکری صفر و صدی را نمایش می دهد و کوروش را یاذوالقرنین می داند و یا پادشاهی ظالم و ستمگر ،اما در تفکر دوم ضمن پذیرش اقدامات مثبت او ،از علت بزرگنمایی ها می پرسد.

اگر ما بتوانیم لحن ادبیات مورد پذیرش جامعه را به سمت جمله دوم ببریم ،کار بسیار بزرگی انجام داده ایم.

این طبیعی است که در کشور ما مجلس در راس امور نیست.نمایندگان ابتدا از فیلتر شورای نگهبانی رد می شوند که دبیرش پیشنهاد می دهد نمره ریاضی یک دانشجو را به خاطر بدحجابی F دهند، تا تادیب شود.این مجلس حتی نمی تواند قانونی تصویب کند که نمایندگان فیلتر شده و 5 درصدی اش به ان روی خوش نشان دادند.چون ممکن است جلوی درش عربده کشی شود و کار به جایی برسد که فردا قانون قبلی را لغو کند.
این مجلس نمی تواند به قانونی که تصویب کرده جامه عمل بپوشاند ،‌نمی تواند مطابق قانون به وزیری که از دید او صلاحیت ندارد رای ندهد،‌نمی تواند بر اساس قانون اساسی از رییس جمهور سوال کند، ‌نمی تواند در مورد یک تعطیلی تصمیم بگیرد و...
کار این مجلس فقط بیانیه دادن است.تقدیر و تشکر از سخنان گهربار و اقدام شجاعانه و سمبولیک.
کاری که سازمان تبلیغات هم می تواند از عهده اش بر بیاید و پیشنهاد می کنم برای صرفه جویی ،مجلس را به زیر مجموعه این سازمان تقلیل دهند.
ساختمان سفید هرم گونه اش را هم به سازمان میراث فرهنگی بدهند تا مردم به عنوان موزه سری به آن بزنند و فراموش نکنند گذشته تاریخی شان را ،که زمانی در کشور ما مجلس در راس امور بود.
بعدنوشت:البته با اینکه حرف راستی گفته شده ولی به نیت گوینده اش چندان خوش بین نیستم و یحتمل می خواهد دوباره حواس ها را به جایی پرت کند. پس این یادداشت را تنها در همین ظرف بنگرید و مراقب حواستان باشید.

بارها شنیده ایم که دولت نهم و دهم را در امر دیپلماسی شجاع و عزت مند نامیده اند.بد نیست نگاهی به یکی از اقدامات شجاعانه ای بیاندازیم که از افق دولت ،فراتر رفته و کل نظام را در بر گرفت.
جامعه آماده فرارسیدن عید سعید فطر،‌طبق معمول این دولت، با شوکی خبری مواجه شد.مدیر کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی وزارت ارشاد از ازادی یکی از سه تبعه آمریکایی دستگیر شده به جرم جاسوسی ،در روز عید فطر خبر داد.جدای از عدم وجود ربط منطقی بین وظیفه این مسئول و اعلام این خبر ،‌مواردی چون مراسم با حضور معاون اول رییس جمهور هم مطرح شد که بر تعجب افکار عمومی افزود و منجر به اعتراضاتی شد.
اما هنوز یک روز از انعکاس این خبر نگذشته بود که دادستان تهران به صراحت ،‌این آزادی را منتفی دانست.+
و البته در کمتر از یک روز ،‌دادستان از آن جمله قطعی قبلی کوتاه آمد و این آزادی را مشروط به اتمام مراحل رسیدگی قضایی دانست.و تاکید کرد که در صورت آزادی ،‌خبر آن باید از طریق قوه قضاییه اعلام شود نه وزارت ارشاد.+
با گذشت کمتر از نیم روز از سخنان قبلی دادستان ،‌سایت های خبری از قول وی تیتر زدند که «سارا شورد آزاد می شود»و البته هر گونه مبادله سیاسی و کوتاه آمدنی تکذیب شد و شرط وثیقه 500 میلیونی برای آزادی زن آمریکایی در نظر گرفته شد.+
دولت آمریکا در واکنش به این خبر اعلام کرد که امیدوار است سه فرزند بی گناه آنان آزاد شوند.+
اما واکنش خانواده تبعه آمریکایی و دولت آمریکا در مورد مبلغ وثیقه نیز جالب بود.
ابتدا خانواده سارا شورد اعلام کرد که توان پرداخت این وثیقه را ندارد + و در ادامه دولت آمریکا اعلام کرد که حاضر نیست این وثیقه 500 هزار دلاری را بپردازد.+
هنوز ساعاتی از این ادعاها نگذشته بود که با موافقت دادستان تهران ،تبعه آمریکایی متهم به جاسوسی که یک سال در کشور ما زندانی بود،‌ بدون تودیع وثیقه آزاد شد.+
البته ممکن است الان که این ها را می نویسم ،دوباره خبر دیگری منتشر شود.اگر چه در کل قضیه تفاوتی نخواهد داشت و این بار کلماتی چون عزت و شجاعت و ... هستند که پس از استهلاک شعاری ،‌به موزه کلمات از معنی افتاده خواهند پیوست.

قرآن سوزی اخیر،‌از آن دست حوادث جاهلانه و اشتباهی بود که هر کس از ظن خود،‌به محکوم کردن و برائت جستن از آن پرداخت.
اما در این دریای انتقادات و پرسش گری ها،‌برخی استدلالات در نوع خود جالب توجه بود.
به طور نمونه استدلالی که در رسانه های رسمی ما مطرح شد آن بود که چون این اقدام در ملا عام و با زمینه قبلی صورت گرفته،‌ در نتیجه دولتمردان آمریکایی با وجود انتقاد زبانی از آن ،‌به دلیل انکه جلوی این اتفاق را نگرفته اند و یا با مسببان آن برخورد قاطع و سریع انجام ندادند،‌مسبب این اقدام بوده و یا در آن شریک هستند.
به درستی یا غلطی این شیوه استدلال کاری ندارم،‌که حوصله ای بسیار بیشتر از یک متن وبلاگی می طلبد،‌بلکه سوالم از مروجان این نوع نگاه آن است که ایا تمامی دولت های دنیا در صورتی که چنین اتفاقی در کشورشان بیافتد ،‌و آنها اقدام مقتضی انجام ندهند،‌مسئول این نوع وقایع هستند و باید در برابر آن پاسخ گو باشند،‌یا اینکه برخی کشورها استثنا هستند و می توانند این کارها را به عناصر خودسر نسبت دهند و یا در گذر زمان به فراموشی بسپارند؟
آیا اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم؟