سی و یک شب

بین استریل کردن و واکسینه شدن فرق است.اولی همان طور که صرف می شود،کردنی است.یعنی بدون آنکه شما ارتقایی پیدا کنی، در فضایی ایزوله و به دور از میکروب قرار داده می شوی.اما اگر روزی در فضای طبیعی قرار گرفتی، هیچ تضمینی وجود ندارد که جان سالم به در ببری.

اما در واکسینه شدن، با تزریق میکروب ضعیف شده به بدن شما،توانایی تان در برابر میکروب افزایش یافته و خودتان از پس ان بر می آیید.

حالا قضاوت با خودتان که سانسور و فیلتر و اخبار یک جانبه و تهدید به برخورد و زندانی کردن و احکام نجومی صادر کردن و...بیشتر شبیه استریل کردن است یا واکسینه شدن؟

آن روزها که کلاس روزنامه نگاری حسین قندی می رفتم،‌بحث مطالب صفحه اول روزنامه بود.که استاد تسلیت شهادت ائمه را جزو مطالبی بیان کرد که باید در صفحه اول درج شود.حالا گیریم که روال روزنامه در آن روز دقیقا 180 درجه مخالف آن تسلیت باشد و مثلا کلی دروغ و تهمت به مردم بزند.
این حالت شعاری و در گاهی اوقات ریاکارانه در فضای شعار محور امروز به کرات دیده می شود.
مثلا فلان خودروساز با توجه به رکودی که در بازارش می بیند و چاره ای جز شل کردن قیمت هایش ندارد،‌به مناسبت عید فطر فروش ویژه می گذارد! گاهی اوقات نه تنها ویژه نیست بلکه سر جمع پول بیشتری هم مطالبه می کند. و معلوم نیست چرا باید از عید فطر خرج کند.
یا مثلا فلان سریال طنز را به مناسبت شهادت امام صادق(ع) سه روز دیرتر عرضه می کنند.و بعدا کاشف به عمل می آید که دلیلش به خاطر شهادت نبوده و اصلا چه ربطی به شهادت دارد.مگر از سه روز قبل ،شهادت است و اگر هست ،چرا فردایش نباشد؟
حالا هم که قرار است حساب ها را روز میلاد امام رضا(ع) پر کنند.
آن چه من از دین می فهمم این است که اگر به خاطر مثلا میلاد ،‌این پول را دو روز دیرتر بریزی،‌نه تنها مورد تایید دین نیست که توبیخ هم می شوی.
حالا این ادای معتقد بودن درآوردن و از پوشش دین برای ضعف ها استفاده کردن را چه کسی در کشور باب کرده،‌خدا اصلاحش کند.

پنج شنبه بعدازظهر رفته بودیم قم.جلوی عوارضی سوت و کور شهر،‌ایست بازرسی گذاشته بودند و صف طویلی از ماشین ها ایجاد شده بود.
اطراف حرم هم تراکت های خیر مقدم و ... به راه بود که :مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید...
اگر آن عبارات غلو آمیز را به حساب کار چند تا جوان بگذارم،‌نمی توانم از بیانیه چهار امام جمعه قم بگذرم که از برکت و عنایت و توجه ویژه و ...سخن گفتند.
بد نیست قسمتی از کتاب ولایت فقیه امام(ره) را بار دیگر مرور کنیم.
«ولایت،‌یعنی حکومت و اداره کشور و اجرای قوانین شرع مقدس،یک وظیفه سنگین و مهم است؛نه اینکه برای کسی شان و مقام غیرعادی به وجود بیاورد و او را از حد انسان عادی بالاتر ببرد.به عبارت دیگر،ولایت مورد بحث،یعنی حکومت و اجرا و اداره،برخلاف تصوری که خیلی از افراد دارند،امتیاز نیست بلکه وظیفه ای خطیر است.»
(ولایت فقیه،چ هشتم،ص 40)

من و شما بارها در کتاب های تاریخ دوران تحصیلمان تمدن هایی را دیده ایم که با حمله اقوام دیگر از بین رفته اند.بارها شنیده ایم که اگر اسکندر و مغول ها به ایران حمله نمی کردند،‌الان ما در کجا قرار داشتیم.دانشمندان بزرگی داشته ایم که علم و دانش شان بعد از فوتشان به محاق رفته ،‌و در برابر این خبرها آهی جانسوز کشیده ایم و در ذهنمان تصور کرده ایم که اگر فلان اتفاق نمی افتاد ،‌چه می شد؟در عصر حاضر و انقلاب اسلامی مان هم بارها شنیده ایم که اگر فلان متفکر و نظامی و مسئول تروز نمی شد و و یا چند صباح بیشتر زنده بود،‌کار به اینجا نمی رسید و....
این روزها هم به توهم ترور و شایعه ترور و دعا برای طول عمر تا قیام حضرت رسیده ایم.چه اینکه این تصور را در عوام رواج داده ایم که در صورت فقدان فلان عالم و مسئول،‌چه بر سر ارزشها و ... می آید و دیگر کسی این علم را بلند نخواهد کرد.
به راستی تمدن و فکر و حرکتی که با یک حمله و ترور و مانع ،‌این گونه فشل شود ،‌چه ارزشی دارد؟
البته منکر تاثیر افراد در حرکت ها نبوده و نیستم ، اما تاثیر کجا و قائم به فرد بودن کجا.
گاهی اوقات با ایمیل هایی مواجه می شوم که از معجزه قرآن و نهج البلاغه سخن می رانند که مثلا در 1400 سال پیش فلان موضوع را بیان کردند و الان با پیشرفت علم به اثبات رسیده.
از نظر من معجزه قرآن به پیش گویی آن نیست.حتی این ترجمه که از نحن له لحافظون می شود را هم قبول ندارم.که مثلا خدا روی قرآن و اهل بیت یک حساسیت خاص دارد و هر که بخواهد به آنها و یا حرم شان تعرض کند را سوسک می کند(چند وقت پیش داستان برآمدگی گنبد خضرای نبوی را برایم فرستاده بودند.)
نه اینکه منکر برخی اتفاقات بشوم،‌بلکه اساس را بر این گذاشتن از نظر من غلط است.
آنچه از قرآن و معارف دینی ما مانده به خاطر مامور شمشیر به دست و عذاب کننده متعرض به آنها نبوده،‌به خاطر قدرت اندیشه و به روز ماندن و پاسخگویی به نیازهای بشری بوده.و الا چه افرادی بودند که در زمان پیشوایان ما بدترین تعرض ها را به آنها کردند و با حساب و کتاب دنیایی ما چندان هم مجازات نشدند.
اما حالا کدامشان باقی مانده اند و هنوز در زمان و مکان جاری و ساری اند؟
معجزه امیرالمونین مس را طلا کردن و پیش گویی از آینده نبود،این کارها را شاید فلان مرتاض هندی هم انجام دهد.بلکه معجزه ایشان نامه به مالک اشتر است که می توان با آن دنیا را اداره کرد و تمدنی جدید درانداخت.
بهتر است به جای نگرانی از ترور فلان مسئول،‌اندیشه ای بسازیم که بتواند بدون دوپینگ افراد حامی اش،‌به حیات خود ادامه دهد و حواسمان باشد که شاید مهم ترین مانع ظهور امام حجت(عج) جهل و آماده نبودن فکر افراد برای ظهور باشد.

حتما دیده اید بازیکنان ایرانی بر خلاف رویه رایج در فوتبال دنیا،‌به این راحتی ها از توپ دل نمی کنند و آنقدر با آن ور می روند که گاه موقعیت مناسبی نصیب حریف می کنند.نمی دانم چه حکمتی است که مسئولین مان هم به این درد مبتلا شده اند و در جواب سوال هایی که می توان به آنها جوابی کوتاه داد ،‌به زمین و زمان اشاره می کنند و انگار دارند قصه هزار و یک شب نقل می کنند.و می خواهند در فرصت مصاحبه جواب منتقدان دیروزشان را بدهند و مراتب بندگی شان را فریاد بزنند.
گاهی اوقات هم در این قصه گویی ها که معمولا فی البداهه هم هست ،‌چند تا کلمه نامربوط و یا سوال برانگیز می گویند که موجب دست انداختن آنها و تردید در جواب اصلی شان می شود.
یاد آن جوک معروف می افتم که از طرف پرسیدند 22 بهمن چه روزی است و شروع کرد: بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و درود به ارواح پاک شهدا و امام و ارزوی تعجیل در ظهور حضرت و طول عمر رهبر و مراجع و مرگ بر آمریکا و اسرائیل و ... یادم نیست.

نمی دانم تا به حال در فضای یک طرفه رسانه ای ،چشمتان چند بار به چنین جملاتی خورده است که:«در لازم بودن حذف یارانه ها تردید وجود ندارد و لذا باید همه در اجرای آن همکاری کرده و سختی ها را متحمل شویم.»
اگرچه در بین قاطبه علمای اقتصادی و سیاسی و نخبگان امور مختلف اتفاق نظری در حذف یارانه ها وجود دارد ،‌اما حقیقت آن است که علت این موافقت و اتاق نظر می تواند متفاوت باشد که می خواهم به یکی از این علت ها بپردازم.
سخنم را با یک مثال ادامه می دهم.
فرض کنید همسایه شما استطاعت خرید اجاق گاز را نداشته باشد و در نتیجه مجبور به گرسنگی کشیدن باشد.شما به عنوان یک همسایه انسان دوست و خیر قصد کمک به او را دارید.راه اول آن است که مقدمات خرید اجاق گاز را فراهم کنید و یا در بهترین حالت خودتان برای همسایه اجاق گاز بخرید.در یک حساب سرانگشتی رقم بالایی هزینه خواهد داشت.
راه دوم آن است که وقتی برای خودتان غذا تهیه می کنید ،‌مقداری بیشتر درست کرده و به همسایه تان بدهید.
حالا اگر این کار را در مدت یک سال انجام دهید ،‌تقریبا به اندازه قیمت اجاق گار خرج کرده و در آخر همسایه شما هنوز هم اجاق گاز نخواهد داشت و به تعبیری گرسنه خواهد ماند.از دیگر تبعات این مساله،‌گدا پروری،‌ایجاد توقع از شما برای هر شب غذا دادن و ... هم نمی توان غفلت کرد.
اکثر یارانه ای که دولت می دهد مربوط به کالاهای مصرفی می شود که شبیه همان غذایی است که شما به همسایه تان می دهید.خورده شده و تمام می شود و دوباره به خانه اول بر خواهید گشت.و به دلایل افزایش مصرف هر سال باید مبلغ بیشتری به این یارانه ها اختصاص یابد.
اما داستان کالای سرمایه ای چیز دیگری است و به مانند اجاق گاز نه تنها مصرف نمی شود بلکه به تولید کالاهای دیگری منجر شده،‌بیکاری را کاهش می دهد و ....
بسیاری از علمای اقتصادی و صنعتی و ... از این جهت موافق حذف یار انه ها هستند که مبلغ آن صرف سرمایه گذاری و بهبود ساختار ها و ایجاد کار و افزایش رشد اقتصادی و ... شود.
اما آیا سابقه 5 ساله این دولت ،بیشتر معطوف به خرج در حوزه کالاهای مصرفی است یا سرمایه ای؟
سوای این سابقه مصرف گرا،‌در خود طرح هدفمندی به چه میزان به سرمایه گذاری بها داده شده.50 درصد درآمد حاصل از حذف یارانه ها که مستقیم به مردم برگشت داده خواهد شد و بنا بر تورمی که از این طرح حاصل می شود ،‌اکثر ان صرف خرید کالاهای مصذرفی خواهد شد.20 درصد آن هم به دولت خواهد رسید که دوباره خرج مخارج دولتی می شود و می ماند 30 درصد آخرش که اگر چه قرار است صرف زیرساخت ها و سرمایه گذاری شود ولی هنوز به طور کامل مشخص نشده و ابزار کافی برای نظارت بر آن وجود ندارد.اگر همه این 30درصد را هم با نگاهی خوش بینانه مصروف سرمایه گذاری بپنداریم ،‌سوال اساسی این است که چرا برای سی درصد ،‌100 درصد حذف یارانه می شود؟
و آیا با این وجود ،باز هم تردیدی در اجرای چنین قانونی وجود ندارد و باید کمربندها را بست و به آغوش سختی ها رفت؟

«اگر
امام علیه السلام دستور به قتل فردی دهد، به دلیل عصمت، حتماً آن شخص واجب
القتل بوده، ولی اگر امیر و حاکم، حکم قتل صادر کند، مأموری که درباره ی
این حکم تردید دارد، هر چند حاکم را صالح و عادل بداند، اگر برایش امکان
دارد باید شخصاً درباره ی درست بودن این حکم تحقیق کند، و چنانچه کورکورانه
مبادرت به قتل کند و مقتول بی گناه باشد، مأمور قصاص می شود»(الخلاف،شیخ طوسی، ج5، ص166)

چندوقت پیش ایمیلی برایم آمده بود که رکوردهای ایران در کتاب گیتس بود.
به نظرم رکوردی که در مورد آزادی جاسوس خارجی کسب کرده ایم ،‌باید در این کتاب درج شود.
آخرین نمونه اش کارمند سفارت انگلیس است.قبلی ها هم تا آنجا که ذهن من یاری می دهد، کوهنورد زند آمریکایی،کلوتید ریس فرانسوی،‌رکسانا صابری،‌هاله اسفندیاری و ... بودند.

به جرات می توان رشد و پرورش چهار پیشوای اهل تسنن را مرهون نهضت علمی امام صادق(ع) و پدر گرامی شان دانست.
اگر چه این امکان وجود داشت که در غیر این صورت هم این شاخه های به زعم ما نادرست در دین به وجود بیاید و غالب مسلمانان به آن چه بگروند که در دین ما کاستی هایی دارد،‌اما نمی توان نقش امام صادق(ع) را به سبب زمان و مکان پرورش این افراد نادیده گرفت.
اگر بخواهیم به سیاق برخی مدعیان امروز سخن بگوییم،‌لاجرم باید بر این رحکت علمی امام خرده بگیریم که موجب بالیدن افرادی شدند که در دین انحراف ایجاد کردند.
اما اگر نگاه بالادستی به این قضیه داشته باشیم،‌یه این نتیجه خواهیم رسید که پیشوایان دینی ما به جای فرار از بحث و تفکر و کنکاش در دین ،‌به سمت ان مشتاقانه حرکت می کردند و پرسش گری را مذموم و منفور نمی دانستند.