سی و یک شب

قبلا هم گفته ام که مساله تبعیت محض از ولی فقیه از آن سنخ مسائلی است که هنوز برای من حل نشده است.یعنی هنوز دلایل عقلی و شرعی کافی در این موضوع ندیده ام.اما بالاخره انتظارها به سر رسید و استاد گرانقدر سروش محلاتی گویا قرار است در سلسله مباحثی به این موضوع بپردازند.
مقاله اول ایشان در اینجا است.

تنها حرفی که می توانم به مدافعان سخنان هجومی احمدی نژاد در نیویورک بگویم این است که :
دوستان عزیز! آیا اگر آن طرفی ها چنین ادعایی در مورد حوادث کشور ما بکنند، به انها حق می دهید یا آنان را از دخالت در امور کشورمان نهی می کنید؟

آدم بزرگ ها از تخت سواری در بیمارستان گریزانند.ترجیح می دهند تا اتاق عمل روی پای خودشان بروند.وقتی هم که مجبور به دراز کشیدن بر روی تخت هستند،یا چشمانشان را می بندند و یا دست بر صورت می گذارند.

اما بچه ها فرز و چالاک سوار تخت می شوند و از فرصت تخت سواری و لذت اینکه دیگران تخت را هل دهند، استفاده می کنند.

وقتی چاره ای جز تخت سواری نیست، نگاه فرصت نگر بچه ها را بیشتر می پسندم.

به کسی گفتند: به کجا می روی؟، گفت: به مجلس فلان آقا می روم، گفتند نماز خواندی؟، گفت: نه، گفتند: خوب، نماز بخوان، بعد برو! گفت: "نماز اول وقت مستحب است اما تفقه در دین و دین شناسی واجب است "

برخی دوستان من وبلاگی راه انداخته اند که در آن برخی جملات یکی از علمای بزرگ تهران را درج می کنند.جملاتی کوتاه که تاآخر شما را می کشاند والبته گاهی هم تعجبتان را بر می انگیزاند.

آدرس وبلاگ میرزاموسی

آقا رسول جعفریان مطلب پرباری با عنوان آیا تاریخ آلت فعل است؟ نوشته اند که در آن به درستی به یکی از معضل های قدیمی کشور ما پرداختند.ایشان در این مقاله به سیاسی شدن مواردی چون تاریخ انتقاد کرده اند و گفته اند چرا مورخین از باب میل اهل سیاست علمشان را به گونه ای مطرح می کنند تا خوشایند سیاسیون شود.برای نمونه هم به یکی از مورخین پر رسانه امروز اشاره کرده اند که در زمان قبل از انقلاب در جشن های 2500 ساله ثناگویی همایونی را کرده است.

اگر چه همین اشاره به مورخ مذکور برخی را از سخن اصلی ایشان دور انداخت ،ولی لازم است یک مطلبی را به سخنان ایشان بیافزایم .که آیا موردی یافت می شود که هنوز به آلت فعل تبدیل نشده باشد؟ آیا فرهنگ و اقتصاد و دین و... امروز،آلت فعل نیستند؟

کافی است نگاهی به اخبار همین هفته گذشته بیاندازید.استاد اقتصادی که روزی به طرفداری از رییس دولت به مناظره آمد را بازنشسته می کنند یا یکی از بهترین فیلمسازان کشور را به خاطر جمله ای انتقادی از حق فیلم ساختن محروم می سازند.

همین مورد آخر را اگر کمی موشکافانه تر ببینیم از خود خواهیم پرسید، مگر اصغر فرهادی چه گفته بود؟

آنچه در رسانه ها منعکس شد،یک آرزو برای بازگشت برخی اهالی سینما بود.

اگر به این آرزو به چشم دغدغه فرهنگی نگاه کنیم، عقوبت آن قطعا سلب امتیاز فیلم نیست.

و اگر آن را موضوعی سیاسی امنیتی ببینیم ،وظیفه بررسی آن برعهده نهادهایی چون اطلاعات و قوه قضاییه است.

نه اینکه وزارت ارشاد مجوزی که خود صادر کرده را باطل کند.

آیا به نظر نمی رسد ما در دیگر عرصه ها صرفا افرادی را می خواهیم که خروجی شان آلت فعل ما باشد؟