سی و یک شب

جنگ زرگری راه انداخته اند.همدیگر را تهدید می کنند و نامه به این و آن می نویسند.
البته در اینکه رییس محترم دولت میلشان به آن است که هر چه خود صلاح دیدند ،عمل کنند و برای قانون و مخالف و دیگر افراد با تجربه و استخوان خرد کرده پشیزی ارزش قایل نیستند ،‌شکی نیست.اما واقعیت آن است که از صدقه سر این بحث ها هیچ منفعتی عاید مردم نخواهد شد.نه روشنگری و دانستن حق مردم است محقق می شود.نه پولی که به باد رفته به خزانه بر می گردد و نه تبعات بی قانونی دامن کسی را خواهد گرفت.
اگر بخواهند کمی جلوتر بروند،‌رهبری معظم وارد شده و کما فی السابق،‌یک جوری ماجرا را فیصله خواهند داد که نکند چیزی به بیرون درز کند و مردم از تخلفات بسیاری که آقای لاریجانی از آن سخن رانده اند ،‌بویی ببرند.چند تا توصیه به اینکه دولت کار دستش است و باید مراعاتش را کرد هم در ضمیمه گفته خواهد شد و مردم بیچاره باید منتظر باشند تا ببینند چه آشی برایشان پخته اند و در انتخابات های بعد چگونه قرار است با رقابت های فرمایشی به صحنه بیاورندشان.

«مراجع، فوق انتقاد به مفهوم صحیح این کلمه نیستند و
معتقد بوده و هستم که هر مقام غیر معصومى که در وضع غیر قابل انتقاد قرار
گیرد ، هم براى خودش خطر است و هم براى اسلام .مانند عوام فکر نمی کنم که هر
که در طبقه مراجع قرار گرفت مورد عنایت خاص امام زمان(عج )است و مصون از
خطا و گناه و فسق است.»
( استاد مطهرى، پاسخهاى استاد بر نقدهایى به کتاب مساله
حجاب، ص71)

یکی از دوستان من در مقام تعجب از برخی سخنان رهبری، معمولا به شوخی می گوید:«فکر کنم رهبری زیاد کیهان می خواند.»
وقتی این خبر را مشاهده کرده، دیدم این رفیق ما زیاد هم بیراه نمی گوید.

در قراردادها بخشی وجود دارد به نام هزینه دیرکرد.
یعنی هر کدام از طرفین قرارداد اگر نتواند در زمان مورد توافق به تعهداتش عمل کند، لاجرم باید هزینه ای به طرف مقابل پرداخت کند.
در مباحث اجتماعی هم چنین هزینه هایی وجود دارد.اما معمولا پرداخت هزینه دیرکرد اجتماعی چندان ممکن نیست و حتی گاهی مصداق نوش دارو بعد از مرگ سهراب می شود.
آیت الله مهدوی کنی که از بزرگان و محترمان جریان اصول گرا به حساب می آید طی اظهار نظری که امروز منتشر شده ،‌گفته:«ممکن است در رقابت های انتخاباتی نامزدی به اعلام برنامه های خود پرداخته و
گذشتگاه را نقد کند اما این نباید به اینجا بینجامد که رقبا وارد زندگی
خصوصی یکدیگر شده و مثلاً یکی به آن یکی بگوید تو زنت چنان است و ...نباید مسائلی را درباره خانواده و فرزندان دیگران گفت که طرح آن بایستی در
محاکم قضایی به آنها رسیدگی شود. نباید خطای فرزند به پای پدر نوشته شود
همانگونه که خطای پدر به پای پسر نوشته نمی شود.»
اگر همه آنچه جریان حاکم در مورد انتخابات می گوید را باور کنیم؛ مثلا بپذیریم که هیچ تقلبی رخ نداده و جناح شکست خورده با برنامه ریزی قبلی به آشوب پس از انتخابات پرداخته،‌نمی توانیم از این نکته بگذریم که جمعیت شرکت کننده در راهپیمایی خاموش 25 خرداد،‌آنقدر زیاد بود که هر دو طرف ماجرا را تا مدتی در شوک نگه داشته بود.
به نظرم آن جمعیت ؛که در طول تاریخ جمهوری اسلامی بی سابقه بود و علنا در مقابل حاکمیت قرار گرفتند ،را نه تقلب به عرصه آورد و نه هماهنگی جریان س ب ز.بلکه برخوردهای غلطی که در مناظره معروف و در روز 24 خرداد در میدان ولیعصر اتفاق افتاد مهمترین عامل محرک ان حضور بی سابقه و حوادث تلخی بود که پس از آن در کشور ما افتاد و هزینه های زیادی را به همه مان تحمیل کرد.این ترس اعترافی دوستان از دستگیری به قول خودشان سران فتنه هم به همین موضوع بر می گردد.

اگر بزرگان فهمیده جریان اصول گرا و مسوولین عالی رتبه نظام ،به تعبیر خودشان سکوت را در برخی موارد جایز نمی دانستند و امر به معروف و نهی از منکرشان فراموش نمی شد و احیانا به خاطر آنکه نکند عکس العمل شان در برابر عملی به تعبیر خودشان گناه و غیر اخلاقی ،موجب کاسته شدن از ارای کاندیدای اقل الشرین شان نشود،‌ وارد صحنه می شدند و به انتقاد از عمل خلاف می پرداختند، امروز این همه هزینه نمی دانند و مجبور نبودند دم دشمنان نظام را گرم کنند.

مردم قهرمان ها را با ضد قهرمان های مقابلشان می شناسند.تا وقتی علی(ع) آب را بر سپاهیان معاویه قطع نمی کند،‌زشتی کار معاویه نمود کمتری دارد.چون  معاویه ها توجیه خواهند کرد که برای هدف والای پیروزی و حفظ نظام ،هر عملی پسندیده است.
این روزها که مدام ذکر طلحه و زبیر می شود و از میزان بودن حال فعلی افراد سخن به میان می آید،‌ سوالی در ذهن شکل می گیرد که در برابر طلحه و زبیرهای ادعایی،‌ علی (ع) و مالک و عمار چه کسانی هستند؟
در جمع معاویه و عمروعاص مزور ،‌خوارج متحجر و بدفهم و عایشه نان به نرخ پیغمبر خور،‌ طلحه و زبیر شبیه پادشاه یک چشم خواهند بود .
وقتی می شود به نقد طلحه و زبیر نشست که علی(ع) متصف به حق داشته باشی.
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست.

برخوردی که امروز با سیدحسن خمینی صورت گرفت را می توان برخوردی کاملا مغایر با تعالیم اسلام و امام دانست.البته چون منی نمی توانم بنابر جایگاهم چنین ادعایی بکنم و بنابراین از نوشته استاد عزیز حجت الاسلام سروش محلاتی کمک می گیرم.

امشب سالگرد یکی از تلخ ترین اتفاقاتی است که در طول تاریخ جمهوری اسلامی افتاد.قطعا ما اتفاقات تلخ بسیاری داشتیم که شاید شدت بیشتری داشتند ،‌اما هیچ کدام اینقدر عیان و جلوی چشم دهها میلیون بیننده رخ ندادند.
به نظر من این صحنه ها انقدر زشت بود که جا داشت زیرش می زدند 18-.
بچه من اگر از من بپرسد بابا ! این هاشمی که می گویند فلان و بهمان بوده چه کسی است ؟آیا می توانم بگویم رییس مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت.
طی این یک سال بسیاری از دوستان من که نسبت به آقای هاشمی بغض داشتند ،‌متاسفانه این رویه را تایید کردند.من هم دل خوشی از ایشان و برنامه هایی که زمان سازندگی اجرا کرد نداشته و ندارم،‌اما این فرق می کرد با نام برده شدن توسط رییس جمهور و جلوی چشم این همه آدم.
می گویند آبرو مثل اب جو است و اگر برود ،‌دستیابی به آن محال است.
اما یک حرفی است که برای اولین بار می خواهم بزنم.
آن شب خوابم نبرد.فردایش با چهره تکیده راهی حرم امام شدیم و در راه مردم بسیاری با توجه به قیافه ما تعجب و بهت و سوالشان را مطرح می کردند.
امیدوار بودم آن حالت عجیب ،‌با سخنان رهبرم التیام یابد.
اما از نظر من متاسفانه ایشان جانبداری عظیمی کردند.همان گونه که خودشان فرمودند،‌گاهی سکوت هم جایز نیست.
و البته اگر سکوتشان تا بعد از انتخابات ادامه داشت ،‌باز می شد یک جورهایی توجیه کرد که قصد مداخله به نفع هیچ کس را ندارند.
اما آن زیر نویس های شب انتخابات را چه کنم که بیت ایشان هرگونه اخبار ناشی از پیامک ها را رد کرد.
ای کاش یا آن روز سخنی التیام دهنده می گفتند و یا شب انتخابات آن اطلاعیه را نمی دادند.
ای کاش...

جمعى از نمایندگان مجلس شوراى اسلامى.

 [بسمه تعالى. محضر مبارک رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامى، حضرت آیت اللَّه العظمى امام خمینى- مدظله العالى.
با تقدیم درود و سلام و آرزوى طول عمر و صحت و سلامت کامل براى رهبر بزرگوار، و پیروزى اسلام و مسلمین، و با اعتذار از تصدیع، مدتى است براى نمایندگان مجلس شوراى اسلامى در خصوص کیفیت کار شوراى محترم تشخیص مصلحت ابهامهایى وجود دارد که ضمن طرح آن خواستار رهنمود حضرت مستطاب عالى مى‏باشیم ..
در ابتداى تشکیل هیأت مذکور، مسیر کار چنین ترسیم شده بود که مصوبه مجلس پس از اظهارنظر منفى شوراى نگهبان، براى اصلاح به مجلس برگردد، مجلس پس از نظر مجدد آن را به شوراى نگهبان برگرداند. آنگاه، چنانچه لازم تشخیص داده شد براى اصلاح نهایى به شوراى تشخیص مصلحت ارجاع گردد. ولى هم اکنون بعضاً این شورا قانونگذارى نیز مى‏نماید. و مهمتر اینکه تقدیم لوایح قانونى به این شورا خالى از جمیع مقدمات مقرراتى است که یک لایحه قانونى از طریق متعارف دارد: طرح لایحه در هیأت دولت؛ و تصویب آن توسط آنان؛ و امضاى نخست وزیر و وزراى مربوطه؛ و تقدیم آن به مجلس؛ و بحث در کمیسیونها در جلسه علنى در دو شورا. طبیعى است که با این روند هرکس، حتى مقامات غیرمسئول، مى‏تواند با تقدیم پیشنهادى به شوراى تشخیص مصلحت براى کشور قانون جدیدى ایجاد کند؛ و حتى قوانین مصوبه کشور را نقض نماید. و این مى‏تواند علاوه بر بى‏خاصیت شدن مجلس، تناقضهاى فراوان در قوانین کشور نیز ایجاد نماید. و بالجمله، وجود مراکز متعدد و موازى قانونگذارى در کشور به نوبه خود مسئله‏اى مشکل آفرین و موجب تزلزل نظام سیاسى کشور مى‏ باشد.
لذا بسیار باعث امتنان خواهد بود که نمایندگان مجلس شوراى اسلامى را، که به تبعیت از مقام معظم‏ رهبرى مفتخر و مباهى‏اند، ارشاد فرمایید. (1)].
بسم اللَّه الرحمن الرحیم.
با سلام. مطلبى که نوشته‏  اید کاملًا درست است. ان شاء اللَّه تصمیم دارم در تمام زمینه‏ ها وضع به صورتى درآید که همه طبق قانون اساسى حرکت کنیم. آنچه در این سالها انجام گرفته است در ارتباط با جنگ بوده است. مصلحت نظام و اسلام اقتضا مى‏ کرد تا گره‏هاى کور قانونى سریعاً به نفع مردم و اسلام باز گردد. از تذکرات همه شما سپاسگزارم و به همه شما دعا مى‏ کنم .
- روح اللَّه الموسوى الخمینى.
(صحیفه امام، جلد 21 ، صفحه 202 و 203)
تحلیل: آقای مصباح و مریدانش تاکید بسیاری بر فوق قانون اساسی بودن رهبری دارند.فکر کنم کاملا نظر امام مشخص باشد.

در مورد حمله اسراییل به کشتی حامل کمک به غزه، آنقدر برخورد غلط و غیر منطقی بوده که اصلا جای دفاع ندارد و همه آن را محکوم می کنند.اما به نظرم علت های افراد برای تقبیح این مساله با هم متفاوت باشد.
مثلا من نوعی می گویم حالا اگر می خواست برخوردی هم کند،‌نیاز به این همه خشونت نبود .می شد دیپورتشان کرد.و یا فوقش بگیرندشان و بعد چند روز آزادشان کنند.حمله و تیراندازی و آدم کشی که نمی خواست.البته بگذریم از اینکه اصلا این روش جنگیدن؛ گشنگی و تشنگی دادن به طرف مقابل ، از نظر من محکوم محکوم است.
اما فکر می کنم برادران سپاهی و بسیجی من به دلایل دیگر این حرکت را محکوم می کنند.
مثلا فرض کنید یک عده در کشور خودمان،‌با این بهانه که به زندانیان اوین سخت می گذرد ،‌بخواهند راهپیمایی کنند به سمت اوین و آنجا تحصن کنند که آقا به داد زندانیان برسید و حقوق آنها را رعایت کنید.فکر می کنید اولا به آنها چنین اجازه ای داده می شود و اگر جمعشان بگیرد و حرکت کنند،‌با برخورد شدید و باتوم و دستگیری و ... مواجه نخواهند شد؟
وقتی برخی حمله به کوی دانشگاه را طبیعی می دانند چطور توقع دارند اسراییل اجازه بدهد یک عده برای دشمنش کمک بیاورد و نقشه هایش را به هم بزند.
به نظرم نوع نگاه این دوستان فقط به این بر می گردد که اسراییل چون غاصب است و بد است و یهود است،‌حق ندارد این کار را بکند،‌اما اگر نظام اسلامی بود،‌شاید تا حدود زیادی حق داشته باشد.بالاخره حفظ نظام است و از اوجب واجبات!

بسمه تعالى. محضر مقدس رهبر عظیم الشأن انقلاب، حضرت امام- مدظله العالى.
باتقدیم سلام و آرزوى طول عمر براى آن وجود مبارک، احتراماً معروض می دارد، همان طورى که مستحضر هستید در رابطه با رأى اعتماد به اعضاى محترم دولت از حضرتعالى راجع به حجت الاسلام جناب آقاى محتشمى، وزیر محترم کشور سؤالى شد که پاسخ آن، روز رأى گیرى بین نمایندگان پخش و از تریبون مجلس خوانده شد و ایشان مجدداً به عنوان وزیر کشور انتخاب شدند لکن بعضى در سطح مجلس حتى از تریبون مجلس چنین منعکس نمودند: کسانى که به آقاى محتشمى رأى مثبت ندادند مخالفت با فرمان شما کردند. چنانچه مصلحت بدانید بیان فرمایید آیا نظر مبارک رأى مثبت دادن به ایشان بود؟ و کسانى که رأى ندادند خداى ناکرده خلاف فرمان حضرتعالى که قهراً خلاف شرع هم هست عمل نمودند یا خیر؟.
- 24/6/67- مقلد کوچک شما: على اکبر ناطق نورى‏].
بسمه تعالى.
جناب حجت الاسلام آقاى ناطق نورى- دامت افاضاته.
با سلام، در جمهورى اسلامى جز در مواردى نادر که اسلام و حیثیت نظام در خطر باشد، آن هم با تشخیص موضوع از طرف کارشناسان دانا، هیچ کس نمی تواند رأى خود را بر دیگرى تحمیل کند؛ و خدا آن روز را هم نیاورد. من تمام سعى خود را مى‏نمایم که با نسبت مطلبى به من، کسى مظلوم نگردد. من شما را هم فردى متدین، متعهد، مبارز و داراى هوش سیاسى مى‏دانم. براى من شما و آقاى محتشمى فرقى ندارد. من هر دوى‏شما و همین‏طور همه دست اندرکاران صدیق نظام و تمامى افرادى که چون شما قلبشان براى اسلام و ایران مى‏تپد را فرزندان اسلام و انقلاب مى‏دانم. همه باید سعى کنیم تا روح وحدت و پاکى را بر محیط کارمان حاکم گردانیم، تا بتوانیم تمامى قدرتها و ابرقدرتها را به زانو درآوریم. باید تلاش کنیم زهد و قدس اسلام ناب محمدى را از زنگارهاى تقدس مآبى و تحجرگرایى اسلام امریکایى جدا کرده و به مردم مستضعفمان نشان دهیم. ما اگر توانستیم نظامى بر پایه‏هاى نه شرقى نه غربى واقعى و اسلام پاک منزه از ریا و خدعه و فریب را معرفى نماییم، انقلاب پیروز شده است. توفیق جنابعالى رااز خداوند متعال خواستارم. والسلام علیکم و رحمة اللَّه ..
- 28/6/67.
- روح اللَّه الموسوى الخمینى.
(صحیفه امام، ج‏21، ص142و 143)

نحلیل: به این ماجرا می توان در دو بعد نگاه کرد.بعد اول به صورت مصداقی.در همین دو سه سال اخیر دو مورد داشتیم که چنین اتفاقی افتاد.یک بار در رای اعتماد به مرحوم کردان و دیگری در رای اعتماد به کابینه دهم.در هر دو دفعه هم از تمایل رهبری به رای آوردن وزرا استفاده شد و جالب آنکه برخی ادعا می کردند که اگر رهبری نگفته بود رای نمی دادیم.و حتی برخی از شناسایی کسانی که رای نداده بودند و برخورد با آنها صحبت می کردند.(ببینید تاریخ چه زیبا تکرار می شود و چه زیباتر جای گروها و افراد عوض شده)
اما بعد دوم که کلی و اساسی است ،‌آن است که ایا اصلا ولی فقیه می تواند چنین اظهار نظری بکند.حتی ماجرای نخست وزیری دور دوم که خود اقایان ناطق و مهدوی کنی نقل می کنند را هم اگر ببینید ،‌امام حاضر نمی شود حکم کند و فقط می گوید من نظرم را می دهم.
چرا؟
علتش را خود امام در این پاسخ داده و من درشت اش کردم.حرف خیلی سنگین است.یعنی این گونه نیست که رهبری به سلیقه و نظر و برداشت خودش بتواند دستوری بدهد و محدودیتی ایجاد کند.باید پشتوانه کارشناسی داشته باشد.اینکه فلان نماینده می گوید لابد مصلحتی بالاتر در کار بوده معنی ندارد.باید پشتش دلیل کارشناسی شده باشد.امام گفته خدا آن روز را نیاورد که چنین برخوردی صورت بگیرد.
حالا اینها را مقایسه کنید با آنچه اقای مصباح و مریدانش می گویند.
نکته آخر هم اینکه نوک پیکان را نبرید به سوی رهبری.به نظر من اگر ادعای پیروی از راه امام هست ولی در عمل از آن تخطی می شود همه در آن مقصرند.به نظرم حرف امثال علی مطهری را باید جدی گرفت که برخی وظیفه نمایندگی شان را فراموش کرده اند و مدام می گویند نظر آقا چیست؟