سی و یک شب

دقایقی از اذان نگذشته بود که می آمد. عده ای دستانشان را بالا می گرفتند تا شاید با تکان دست جوابی بدهد.

این آخری ها نمی توانست جواب همه را بدهد.سخت تر راه می رفت و بیشتر تکیه اش به عصایش بود.

به نزدیک محراب که می رسید،می ایستاد.سرش را بالاتر می گرفت و همه مسجد را نگاه می کرد.حتی بالکن طبقه دوم را هم بی نصیب نمی گذاشت.

و بعد محراب و اذان و عشق بازی.او می خواند و ما مبهوت چگونه خواندنش می شدیم.می خواند و می خواند و فراموش می کردیم رکعت ها و سجده ها و ذکرهایمان را.به السلام علیکم آخر که می رسید چنان ضجه ای می زد که غم، سراسر وجودمان را می گرفت.تازه به خودمان می آمدیم که تمام شد!

نمازی که همیشه سرسری اش می گرفتم ،چه زیبا شده بود و چه زود می گذشت.

آقای بهجت یکی از دلایل من برای قم رفتن بود.حالا یکی از بهانه هایم رفت و لذت نماز پشت سرش خواندن را با خودش برد.

خیلی حرف ها بود که می خواستم در مورد ایشان و نقشی که ایفا کرد و قدری که ندانسته شد بزنم.

اما الان فقط می شود شعر قیصر امین پور را زمزمه کرد که:«بی تو هر روز ،روز مباداست!»

به امید ظهور آقا امام زمان(عج)

عکس های زیر حالت هایی که گفتم را بهتر نشان می دهد:

http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=880577

http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=880505

http://www.farsnews.com/imgrep.php?nn=8802271225

این هم مطالبی از ایشان در سایتشان:

http://bahjat.org/fa/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=18&Itemid=37

http://bahjat.org/fa/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=20&Itemid=39

http://bahjat.org/fa/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=7&id=81&Itemid=59

http://bahjat.org/fa/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=9&id=22&Itemid=41

من همیشه معتقدم نمی شود یک نفر را به خاطر یک اتفاق تایید یا رد کرد.انتخاب رییس جمهور را همین گونه می بینم.

حتی حدیثی از امام کاظم(ع) هست که می فرمایند مومن گناه می کند ولی ملکه اش نمی شود.حالا اگر رییس جمهور فعلی یک جایی خطایی کرد معادله یک مجهولی نیست که نتیجه اش بشود اینکه آدم خوبی نیست و بهش رای ندهیم.اما اگر یک چیزی تبدیل به رویه شد و مرتب تکرار شد می شود از آن به عنوان یک نکته منفی در عملکرد دولت یاد کرد.

یکی اش مساله دروغگویی است.آن هم در مورد عزل و نصبها.جدا از اینکه بسیاری از عزل کردن ها دردولت فعلی از روش مناسبی برخوردار نیست عکس العمل مقام عزل کننده هم جالب توجه است.

دو تا خبر اینجا در مورد یک اتفاق کوچک که دیروز رخ داده است آوردم.ماجرای عوض شدن رییس دانشگاه امام خمینی(ره) قزوین است(آقای غفوری فرد).که وزیر علوم گفته استعفا داده و علی رغم میل باطنی با استعفای ایشان موافقت کرده و خود غفوری فرد تاکید کرده که استعفا نداده.هر دو تا خبر را هم دو تا خبرگزاری معتبر زده اند.

متاسفانه چنین روندی را بارها در دولت نهم و حتی در استعفای وزرا و رییس بانک مرکزی هم دیدیم.

می شود گفت برادران من ! یا با هم توافق کنید و یا دروغ تحویل ملت ندهید.اگر به نظرتان کار درستی کردید، سر حرفتان قاطعانه بایستید.

اما دو تا خبر مذکور:

http://isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-1336537&Lang=P

http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=877957

نکته دوم هم پرونده آن خانمی است که به جرم جاسوسی دستگیر و حالا آزاد شده.وزیراطلاعات دوباره تاکید کرده که جاسوس بوده.یکی نیست بگوید حالا که آزاد شده چنین تاکیدی جز سنگ روی یخ شدن یکی از مهمترین وزرای ما چه نتیجه ای دارد.وقتی همه این آزادی را نتیجه دستور رییس جمهور می دانند که بالادست ایشان است ،نمی شود ساکت ماند و اینقدر اصرار نکرد.

http://www.ayandenews.com/fa/pages/?cid=7306

درانتها هم چون یک عده شروع کردند به علم کردن ماجرای استعفای آقای میرحسین موسوی یک عده هم شروع کردند به جواب دادن به آنها که هر دو را می توانید در لینکهای زیر ببینید.

http://www.rajanews.com/detail.asp?lang_id=&id=28768

http://www.rajanews.com/detail.asp?id=28833

http://www.ayandenews.com/fa/pages/?cid=7317

http://www.ayandenews.com/fa/pages/?cid=7312

جمله حکیمانه ای وجود دارد به این مضمون که«ندانستن عیب نیست،نپرسیدن عیب است.»

اما به نظر من بستگی به طرفش دارد.یعنی کسی که می خواهید از او سوال بپرسید.و الا ممکن است اتفاقهای زیادی برایتان بیفتد که تبعاتش گردن خودتان خواهد بود.

مثلا فرض کنید سوالتان این باشدکه:«چرا پول نفت را سرسفره مردم نیاوردید؟»

خوب جواب می شنوید که «آقای رییس جمهور چنین حرفی نزده اند!».حالا شما بروید تبلیغات دوره قبل را بیاورید که خودتان روی پوسترها زده اید.بی خودی خودتان را خسته کردید ؛چون واقعا هم آقای رییس جمهور چنین حرفی نزدند . آن موقع که این جمله گفته شد ،آقای خاتمی رییس جمهور بودند و ایشان هیچ وقت چنین جمله حکیمانه ای!عرض نکردند.

یا مثلا فرض کنید روی سوالتان پافشاری بکنید.خیلی هم قانونی بروید دنبال آنکه برای اولین بار از رییس جمهور سوال کنید که «چرا آقای مشایی فلان جمله نامربوط را گفته وبازخواست نشده؟»کار بالا خواهد گرفت و رهبری هم تاکید خواهند داد که ایشان جمله نامربوطی گفته و بی خیال سوالتان شوید.

از طرفی بعضی وقتها این فقط شما نیستید که سوال دارید.برادر شریعتمداری و آقای رسایی و زاکانی و خیلی های دیگر هم که در دوستی شان با دولت شکی نیست این سوال را می پرسند که «چرا هنوز آقای مشایی با رییس جمهور پالوده می خورد و مدام چون هاله ای در اطاف ایشان آفتابی می شود؟» حالا اگر آن دوستان جواب گرفتند،شما دشمنان هم منتظر جواب باشید.

تازه این مواردی که من گفتم خوب ترین هایش بود.چون بعضی وقتها آنقدر سوالتان ؛مثل گم شدن یک میلیارد دلار،جزیی است که ارزش پاسخ دادن ندارد.

در برخی موارد هم که ممکن است شما اصلا حق سوال کردن نداشته باشید.مثلا باید بروید گذشته خودتان را درست کنیدو یا اگر یک سوال بپرسید ،50تا سوال از خودتان خواهند پرسید(مثل آقای هاشمی).

و یا نکند شما ایادی دشمن و خیانت کار به آرمانها هستید که تا دولت می خواهد قدم مثبتی بردارد ،سوالتان می گیرد.

شما فقط می توانید سوال به معنای درخواست کنید.پول بخواهید تا دوچرخه بخرید،وام بلا عوض تا دیوارهایتان را رنگ کنید و یا مثلا سربازی پسرتان را بیاندازید سرکوچه.

برای همین اگر هنوز علاقه مند به سوال به معنی پرسیدن هستید بهتر است تا شور و شعف انتخاباتی حکمفرماست،سراغ دیگرانی بروید که احتمال پاسخگویی شان وجود دارد.

شاید مهمترین سوالی که می شود از آقای مهدی کروبی پرسید این باشد که«نمی خواهید به نفع دیگری انصراف دهید؟» .باور بفرمایید ایشان آنقدر به این سوال علاقمند هستند و چنان روحیه پاسخگویی دارند که حتی اگر کسی هم این سوال را از ایشان نپرسد،پاسخ خواهند داد :«نه خیر».و اضافه خواهند کرد:«من تا آخر هستم!».

سوال پرسیدن از آقای محسن رضایی هم شاید بی معرفتی باشد و بهتر است شما با پرسیدن سوالات بیشتر ایشان را سردرگم نکنید.

فقط می ماند آقای میرحسین موسوی که خودش هم نه که دلش نخواهد ،مدام این ور و آن ور می رود تا ملت سوال پیچش کنند.همین طور هم به من ایمیل و پیامک می رسد که سوالات زیادی از ایشان طرح شده است.

البته بعضی از سوالها را جواب داده اند،ولی بعضی وقتها بهتر است آدم مرتب سوالش را تکرار کند تا برخلاف جمله حکیمانه ای که اول مطلب آوردم، دانستن خیلی هم بی عیب نباشد و پرسیدن و مرتب پرسیدن خوب تر جلوه کند.

چند سالی است که نوعی نگاه خاص بین افراد نسبتا عاقل جامعه حکمفرما شده است.این دوستان در جواب مردم عوام تر که نظرشان را در مورد انتخابات می پرسند به گونه ای از اصطلاح دفع افسد به فاسد ،انتخاب بین بد و بدتر و در نوع آقای مهدوی کنی اش «اقل الشرین» استفاده می کنند.

من با تمام احترامی که برای این دوستان قائلم ولی این گونه استدلال را در دراز مدت بسیار مخرب می دانم که برخی پیامدهای آن در انتخابات دور گذشته و این دوره کاملا مشهود است.که به اختصار به آنها می پردازم.

در صورت قبول این گزاره ها باید به دنبال عیوب افراد رفته و در نهایت کسی که عیوب کمتری دارد را انتخاب کنیم.این روش علاوه بر آنکه عقلایی نیست، شرعی و اخلاقی هم نمی باشد و در مکتب ما رد شده است.

از طرفی به دلیل آنکه جامعه پتانسیل لازم برای شناسایی افراد را ندارد به سمت کسانی متمایل می شود که آنها را کمتر می شناسد.این رویه در سالهای 76 و 84 کاملا مشهود است.کاندیداهایی که در دو انتخابات ذکر شده شکست خوردند کاملا شناخته شده بودند و بهتر است بگویم که مردم گمان می کردند آنها را کاملا می شناسند.در انتخابات اخیر هم عنوان می شود که رای رییس جمهور فعلی تقریبا ثابت است و کاندیداهای دیگر هستند که تلاش می کنند رای خود را بالا ببرند.

در نظر بگیرید که یک بار هم شده از دست شورای نگهبان در برود و شخص پرتی نامزد رییس جمهوری شود.بنابر همان رویه مردم به او رای خواهند داد و معلوم نیست که چه بر سر مملکت آید.

اگر چه انتخاب کم عیب ترین در کوتاه مدت می تواند یک روش باشد ولی در دراز مدت اکثریت را به سمت یاس و بی تفاوتی می کشاند و مشاهده می کنیم که آمار کسانی که با قاطعیت از عدم حضور در انتخابات دم می زنند در حال رشد است.

تقریبا عقل و منطق هم در این روش تعطیل است.مظلوم نمایی و احتمال ترور هم مزید بر علت می شود تا در عرض یک هفته همه نظرشان تغییر کند و فله ای به یک نفر رای دهند به گونه ای که حتی خوش بین ترین طرفداران آن کاندیدا هم چنین رایی را تصور نکنند.

اما اگر به گونه معکوس به انتخابات بنگریم و آن را انتخاب بین صالح و اصلح بدانیم ،هم جای بحث و تبادل نظر باز می شود و هم درصد تصمیمات یک شبی و یک هفته ای کاهش پیدا می کند.از طرفی باید پذیرفت که هیچ انتخاب و انتخاب شونده ای کامل نیست ولی می توان درصد خطا را با عقلانیت و هوشمندی کاهش داد و بگذارید بقیه اش را با زبان ساده ای که شهید مطهری در کتاب پیرامون جمهوری اسلامی بیان کرده به پایان برسانم.

« اگر( سرپرستان اجتماع) بخواهند ولو با حسن نیت ( تا چه رسد به این که سوء نیت داشته باشند) به بهانه این که مردم قابل و لایق نیستند و خودشان نمی فهمند آزادی را از آنها بگیرند به حساب اینکه مردم خودشان لیاقت ندارند، این مردم تا ابد بی لیاقت باقی می مانند.

مثلا انتخابی می خواهد صورت بگیرد، حالا یا انتخاب وکیل مجلس و یا انتخاب دیگری . ممکن است شما که در فوق این جمعیت قرار گرفته اید واقعا حسن نیت داشته باشید و واقعا تشخیص شما این باشد که خوب است این ملت فلان فرد را انتخاب بکند و فرض می کنیم واقعا هم آن فرد شایسته تر است؛ اما اگرشما بخواهید این را به مردم تحمیل کنید وبگویید شما نمی فهمید و باید حتما فلان شخص را انتخاب بکنید، اینها تا دامنه قیامت مردمی نخواهند شد که این رشد اجتماعی را پیدا کنند. اصلا باید آزادشان گذاشت تا فکر کنند، تلاش کنند ، آنکه می خواهد وکیل بشود تبلیغات کند،  آن کسی هم که می خواهند انتخاب بکند مدتی مردد باشد که او را انتخاب بکنم یا دیگری را ،او فلان خوبی دارد، دیگری فلان بدی را دارد. یک دفعه انتخاب کند، بعد به اشتباه خودش پی ببرد ، باز دفعه دوم و سوم تا تجربیاتش کامل بشود و بعد به صورت ملتی در بیاید که رشد اجتماعی دارد. والا اگر به بهانه اینکه این ملت رشد ندارد باید به اوتحمیل کرد، آزادی را برای همیشه از او بگیرند، این ملت تا ابد غیر رشید باقی می ماند. رشدش به این است که آزادش بگذاریم ولو درآن آزادی ابتدا اشتباه هم بکند صد بار اگر اشتباه بکند، باز باید آزاد باشد.»

از روزی که من در این وبلاگ و ...با اعلام نظرم آقای میرحسین موسوی را کاندیدای اصلح انتخابات معرفی کردم بسیاری از دوستان بر من خرده گرفتند که چرا؟

به عقل برخی از دوستان خرده گیر اعتماد دارم و اگرچه برخی دلایلشان را از قبل می دانستم ولی با تکیه بر نظر عقلا ،حمایت این گونه از کاندیدایی خاص را فعلا متوقف می کنم.

ولی حرف های بسیار مانده که به وقتش عنوان خواهم کرد.