من به چند دلیل به صورت لیستی رای نمی دهم:
1- فارغ از تمام کشور که معمولا انگیزه های قومی و محلی بر مصالح ملی سایه می افکند، لیست تهران را می توان دارای بالاترین عقلانیت سیاسی دانست. در بین جریان های سیاسی ،اصولگرایان نیز با بیشترین آمار تایید صلاحیت روبرو شدند. اما همین لیست سی نفره این جریان فاقد جامعیت لازم است. در مجلس چهارده کمیسیون آموزش و تحقیقات، اجتماعی، اقتصادی، امنیت ملی و سیاست خارجی، انرژی، برنامه و بودجه و محاسبات، بهداشت و درمان، سیاست داخلی و شوراها، صنایع و معادن، عمران، فرهنگی، قضایی و حقوقی، کشاورزی آب و منابع طبیعی و اصل 90 وجود دارد. به وضوح از لیست اصولگرایان تهران برای برخی از کمیسیون ها نماینده ای که تجربه و دانش لازم داشته باشد وجود ندارد و برای برخی دیگر با مازاد نماینده روبرو هستیم.
2- در بستن لیست های جریانات، سهم خواهی و اعمال نفوذ حرف اول را می زند. این سهم خواهی ها اگر بر مبنای وزن هر جریان در مجلس گذشته، بین مردم و یا دولت باشد معقول تر است که البته اینگونه نیست و بیشتر بر اساس موارد دیگری است.
3- مجلس جای تکثر آرا است و اصلا بلوغ و رشد در مجلس بر همین اساس شکل می گیرد. اگر همه نمایندگان متعلق به یک جریان سیاسی باشند که بحثی شکل نمی گیرد و موافق و مخالف معنا ندارد.رای لیستی این فضای بالنده را سلب می کند.
4- همه این نمایندگان توسط شورای نگهبان تایید صلاحیت شدند. بهتر است این جنگ های زرگری حق و باطلی را جدی نگیریم و بدانیم که با رای آوردن افراد متنوع آسمان به زمین نمی آید. وقتی فرد صالح تری را می شناسم، چرا با رای لیستی حق انتخاب او را سلب کنم.
این جمله خیلی تکرار شده است اما: ما مامور به انجام وظیفه هستیم، نه نتیجه.
