فقه و روحانیت ما به امام صادق (ع) بسیار مدیون است. اگر مجموعه روایات این امام و دانشی که ایشان و پدر گرامی شان در بسط آن کوشیدند وجود نداشت معلوم نبود امروز چیزی به نام فقه و مانند آن وجود داشت یا نه.
شاید برای همین است و یا احتمالا یکی از مهم ترین دلایل همین باشد که حوزه ها نسبت به تعطیلی امروز بسیار حساس اند و هر گونه شائبه ای به منظور حذف تعطیلی 25 شوال با عکس العمل مراجع قم مواجه می شود.
در حالی که بر اساس یک سنت نانوشته در عموم شهادت های معصومین سینما و تئاتر و کنسرت موسیقی و نمونه های مشابه آن از یک تا چند روز تعطیل می شوند، و برخی تصمیم گیرندگان دلایلی چون احتمال به گناه افتادن و یا رعایت نکردن شان روزهای شهادت را در تعطیلی برنامه های هنری ملاک قرار می دهند، جاده های شمال ترافیک سنگینی را تجربه می کنند و در عصر روزهای این چنینی یک طرفه می شوند.
این نشان دهنده آن است که قرار نیست با بخشنامه و فراهم نکردن شرایط مردم را به کاری ترغیب کرد. شاید حتی آنچه مورد نظر حداکثری برخی افراد باشد در سینما و تئاتر بهتر لحاظ شود تا سفر شمال و کنار دریا و فلان رستوران و غذاخوری و ... و ترک منکر و رعایت منزلت و حدود شهادت در داخل شهر و مراکز هنری بیشتر رعایت شود تا ساحل دریا.
تعطیلی روزهای مناسبتی مذهبی از جنس عزا و شهادت، و در کنار آن تعطیلی عمده مراکز فرهنگی و هنری به بهانه تعزیت و حضور در برنامه های مذهبی نتوانسته آنچنان که باید کاربرد مناسب داشته باشد و بیشتر به تضعیف نگاه صنعتی و بازگشت سرمایه در فعالیت های هنری منجر شده است.
قطعا، منظور من بازگشایی و اجرای تمام فعالیت ها نیست و قطعا باید حد و مرزی داشته باشد و مثلا آثار طنز از اجرا در روزهای شهادت مستثنی شوند، در مورد ماهیت برنامه های هنری و برخی تناقض های آن با مسایل دینی و شرعی و اخلاقی نیز تردید ندارم. اما وقتی یک مساله را پذیرفتیم و نهادهای مسئول نیز بر کلیت آن نظارت دارند و مجوز می دهند، شاید بهتر باشد که نگاهمان را نسبت به این موارد کمی تعدیل کنیم و 25 روز تعطیلی را به بسیاری از فعالیت های هنری و فرهنگی تحمیل نکنیم.
