تصمیم داشتم و دارم کمتر سیاسی بنویسم مگر آنکه مساله واقعا مردمی باشد.رای اعتماد به کابینه به نظرم در وجهه همت بسیاری از مردم بود و با پخش مستقیم آن عملا تعداد زیادی از افراد جامعه درگیر آن شدند. قصد داشتم دو سه مطلب تحلیلی در مورد انتخابات بنویسم که رای منفی مجلسی ها به سه وزیر نشان داد که هنوز وقت مناسبی برای این تحلیل ها نیست.
از وزارت اقای زنگته بسیار خوشحال شدم. به نظرم یکی از ژنرال های واقعی کابینه بود. همین عکس العمل را که می گفتند اخبار سراسری هم آن را پوشش داده، اهمیت انتخاب ایشان را صد چندان می کند. امیدوارم نظامی ها به پادگان ها بر گردند و دست از سر صنعت و اقتصاد و سیاست و ... ما بردارند. البته سخنان آقای توکلی هم قابل تامل بود ولی نحوه بیان و مبنا قرار دادن آن را چندان مفید نمی دانم.
از رای عدم اعتماد آقای نجفی هم خیلی ناراحت شدم.ایشان نیز یکی از ژنرال ها بود که انصافا با وجود تمام انتقادات ،هیچ فردی به صلاحیت ایشان در آموزش و پرورش از دید دوستان فرهنگی بسیاری که دارم، وجود ندارد.
در فضای مجازی دیدم که به برخی صحبت های آقای روحانی نسبت به وقایع 88 واکنش منفی داده شده. واقعا نمی دانم برخی ها چرا از آرمان گرایی بی فایده که طرف مقابل شان هم به آن مبتلاست دست بر نمی دارند و اینقدر می خواهند انتزاعی و سریع به خواسته هایشان برسند.
این ارمان گرایی که امیدوارم واقعا همین باشد و به برخی مسایل پشت پرده و رانت ها و مانند آن آلوده نشده باشد در بین برخی نمایندگان مجلس نیز وجود داشت.آنهایی که گویا دنبال پیدا کردن عیب و برچسب زدن و مانند آن بودند در صورتی که انتخاب یک وزیر به معنای بدون عیب بودن او نیست بلکه انتخاب بهترین افراد از بین گزینه های موجود است.
من نوعی می توانم در انتخابات شرکت نکنم ولی بالاخره هر وزارت خانه ای یک وزیر می خواهد و نمی شود که تا چهار سال بدون وزیر آن را اداره کرد.
در کل، عدم رای اعنماد به سه وزیر کابینه ای که ژنرال های زیادی داشت و افراد آن یا تجربه کافی داشتند و یا تخصص مرتبط البته به جز دو نفر، پیام تلخی به جامعه داد. پیامی که در نهایت به نظرم برای تیم رییس جمهور شیرین خواهد بود. شبیه رد صلاحیت اقای هاشمی.
بعد از حساسیت جامعه نسبت به شورای نگهبان با این اقدام حساسیت نسبت به مجلس هم بالا رفت و آن کاری که احمد نژاد سالها سعی در انجام آن داشت به دست خود مجلس انجام گرفت.تقریبا می شود با قطعیت گفت که مردم در نزاع های آینده ناخواسته طرف دولت را خواهند گرفت و این پاس گل طلایی برای آقای روحانی یک نعمت است.
اولین گام می تواند معرفی وزرای حداکثری برای دو وزارتخانه ورزش و علوم باشد و یا انداختن توپ هدفمندی در زمین مجلس.و بعدها نیز خروج کامل مجلس از دست اصولگرایان...
باید منتظر بود.
