دور و بر من پر است از آدم هایی که دل خوشی از تو ندارند.
معتقدند که در زمان قدرت مندی تو به آنها ظلم شده .ظلمی که یا معتقدند از جانب تو بوده، یا می توانستی جلویش را بگیری و یا آنکه در برابرش سکوت کردی.
این چند ساعت هر کدامشان را که می دیدم، در عمق نگاه شان خبری از آن نفرت نبود. گویا می خواستند بگویند که حق تو هر چه که بود، این نبود!
یادت هست که وقتی برای دیدار آخر به بیمارستان رفتی و آقا مجتبی ازت خواست که برایش روضه بخوانی. به پسرش سفارش کرد که اگر از بیمارستان مرخص شد، اولین فردی که می خواهد ببیند، تو بودی.
مطمئنم که از آن بالا بالاها، آقا مجتبای ما دارد به تو لبخند می زند. می دانی چرا؟
داری عاقبت به خیر می شی آیت الله!
توضیح: مطلب قبل ،مرتب به روز خواهد شد.
