41 روز مانده تا انتخابات
اصول گراها تنها جریانی هستند که استراتژی انتخاباتی شان مدت هاست عملیاتی شده است.هر چه دولتی ها و اصلاح طلبان دغدغه حضور با کاندیدای حداکثری شان را دارند و به «خان» شورای نگهبان می اندیشند، اصول گراها در حال سهم خواهی بعد از رییس جمهور شدن هستند.
شاید اصول گرایان دوست داشتند چشمانشان را می بستند و انتخاباتی را تصور می کردند که کاندیداهای حداکثری جریان های مقابل شان با اختلاف رای بالایی شکست می خوردند. دقیقا مشکل اصلی اصول گرایان مربوط به 24 خرداد است، نه دوم خرداد(روزی که نامزدهای تایید صلاحیت شده اعلام می شوند)
البته اصول گرایان دغدغه های دیگری هم دارند.آنان که خود را منطبق ترین جریان با نظام و رهبری می دانند، باید دغدغه های آنان را نیز در نظر بگیرند.
حضور قابل اعتنای مردم یکی از خواسته های رهبری است و برگزاری انتخاباتی بدون شک و شبهه، به خصوص بعد از وقایع سال 88، دیگر مساله ای است که ذهن نظام را به خود مشغول داشته است.
برای همین سیاست معرفی نامزدهای گوناگون و مختلف را در پیش گرفتند. اگر رقبا در همان «خان» اول از صحنه به در شدند، با قالیباف و ولایتی و لنکرانی و رضایی و یکی دو نفر دیگر به استقبال انتخابات می روند.اگر هم رقبا با کاندیدای حداکثری شان اجازه حضور یافتند، همه به نفع یک نفر کناره گیری می کنند.
این شاخ و شانه کشیدن ها برای طرفین مقابل هم نشان می دهد که چندان به درآمدن اسم کاندیدای واحدشان در مقابل رقبا، امیدوار نیستند.
ماجرا همان ماجرای چشم بستن و در خواب تصور کردن است.(که در پاراگراف دوم به آن اشاره کردم)
