مقدمه: اتفاقات سال 88 که از ماه های منتهی به انتخابات شروع و تا 9 دی ماه به عنوان مهمترین خبر ادامه یافت، دیروز سومین سالگردش را هم گذراند.به نظر می رسد حالا و پس از گذشت این زمان و بازگشت عقلانیت نسبی و دور شدن از فضای احساسی ،بهتر می توان ادعاهای مطرح شده را مرور کرد و به نتیجه ای منطقی رسید. در این یادداشت و یادداشت بعدی صرفا بر اساس آنچه در سایت ها و سایر رسانه های خبری به صورت صریح و نه ضمنی و در حد ادعا مطرح شده است می خواهم به تحلیل بزرگترین ادعای دو طرف ماجرا بپردازم. چه بسا نظرات دوستان موجب ادامه دادن این یادداشت ها شود.
این روزها که صداوسیما سالگرد 9 دی را به صورت تمام وقت روی آنتن فرستاده بود و سه تا فیلم هم ساخته بودند ،تقریبا تمامی برنامه های مرتبط را دیدم و حتی سخنان حسین شریعتمداری در گفتگوی خبری دیشب را هم شنیدم.
به نظر من خلاصه آنچه جناح رسمی به جماعت معترض و به تعبیر خودشان فتنه گر نسبت می دهند را می توان در مصاحبه جناب آقای علم الهدی امام جمعه مشهد جستجو کرد. حتما شنیده اید که ایشان در جایی گفته بودند که کاندیداهای معترض انتخابات ،فتنه گر نیستند. وی در اینجا گفته است که عوامل فتنه 88 سه دسته بودند.برنامه ریزان، عوامل اجرایی و مسببین و بستر سازان .که سران معترضین را جزو بسترسازان دانسته اند و البته ادعا کرده اند که آنان «باغی» هستند.
فکر می کنم همه منظور ایشان را به خوبی درک کنند.یعنی مساله ارتباط با بیگانگان، جاسوسی، انقلاب مخملی و همه و همه اتهام هایی که بدون دلیل و مدرک و یا از سنخ مدارک کیهان شریعتمداری به معترضین زده می شد، از نظر شخصی مثل آقای علم الهدی که سابقه روشنی در سخت گیری و نوازش تند دیگران دارند و نه شخصی چون آقای عسگراولادی مردود شناخته شده اند و جرم سران معترضین در حد بستر سازی حوادث بعد از انتخابات تقلیل یافته است.
بستر سازی از آتهاماتی است که تا جایی که من می دانم زمینه حقوقی ندارد.اول اینکه چه بسا بتوان بسیاری از اتفاقات را به عنوان بستر یک اتفاق در نظر گرفت و نمی شود یک رابطه علت و معلولی صرف را تعیین کرد که فقط فلان کار موجب بهمان نتیجه شده باشد.
دوم آنکه حتی اگر یک کاری را به عنوان زمینه کار غلط دیگری بتوان در نظر گرفت، حتما نمی شود به غلط بودن آن زمینه و بستر حکم داد.مثلا عزل بنی صدر یکی از بسترهای انفجار هفتم تیر بود و یا صلح امام حسن(ع) می تواند از زمینه های قیام عاشورا باشد.و آیا می توان با تفکر قیاسی آنها را مرتبط ساخت؟
سوم هم با اتهام بسترسازی نمی شود کسی را محصور و یا زندانی کرد به خصوص که شاید منظور از اقدام علیه امنیت ملی در احکام عمده زندانیان همین بسترسازی باشد.
نتیجه: دست آنانی که سران داخلی و شناخته شده معترضین را توصیه به توبه ، تهدید به حکم اعدام ، اجرای حکم عدم صلاحیت سیاسی برای حضور در انتخابات و مانند آن می کنند اگر در حد آن چیزی است که تا به امروز گفته اند و مستدل ترین شان همان بسترسازی برای فتنه است، واقعا خالی است و بیشتر به تصفیه حساب های شخصی می ماند.
