از امروز چهار تا فیلم اکران شدند که سه تایشان را به همه دوستان توصیه می کنم از دست ندهند.بعضی هایشان که برای خودم لازم است دو بار ببینم.
بهترین شان «من مادر هستم» فریدون جیرانی است که اگر در جشنواره پارسال بود به نظرم جزو سه تای اول فهرست من می شد.فرم خوب، بازی های روان و فقط اگر نیمه اول فیلم کمی جمع و جورتر بود ، خیلی بهتر می شد.اگر به تم کارهای اصغر فرهادی علاقه دارید حتما آن را از دست ندهید.با یک فریدون جیرانی طرفیم که از آن صحنه های وحشت بار از دید من مضحکه اش خبری نیست و در فیلم هایی که تا به حال از او دیدم بهترین است.
«بی خود و بی جهت» کاهانی هم از آن سنخ فیلم هایی است که می توان آن را پوچ و آبزورد و نهیلیستی و تو مایه های فیلم های دیگرش مانند هیچ و اسب دانست.اما اینجا خیلی مودب تر و شسته رفته تر حرف می زند و بازی های خوب و فضای محدود و خاصی دارد.البته فیلم های کاهانی را یا می پسندی و یا بدت می آید.این یکی را که پسندیدم.
«پله آخر» علی مصفا که گویا هنوز اکران نشده و نوعی حدیث نفس است و بازی های زمانی و داستان تو داستان و از این جور حرف ها دارد که در کل ارزش یک بار دیدن را دارد.
«زندگی خصوصی آقا و خانم میم» هم ندیدم و تعریف هایی از آن شنیدم.
در کل امروز از آن روزهای خوب است و کلی پیشنهاد خوب دارم. اینها از سنخ فیلم اش بود و این سه مطلب هم حسابی سر ذوق ام آورد.شاید شعر گفتم!
انتقاد صریح رسول جعفریان + سخنان آقای جوادی آملی + آخرین یادداشت استاد سروش محلاتی
