دو نفر از دوستان در مورد خطبه 29 خرداد رهبری مطالب کوتاهی در اینجا و اینجا نوشته اند.
واقعیت اش آن است که تا همین چند ماه پیش تحلیل من از آن خطبه شبیه همین دوستان بود.اما الان چند وقتی است که با بررسی بیشتر و ادامه حوادث تا روزهای اخیر به این نتیجه رسیدم که این گونه تحلیل از آن خطبه به جایی نخواهد رسید و تحلیل گر را به سر و سامان نمی رساند.
مشکل از آن جایی است که با غلط دانستن و یا تایید مطلق و حتی با گفتن جمله«بستگی دارد» نمی شود در مورد آن خطبه سخن گفت چرا که به نظر حقیر این گونه سخن گفتن به معنی استراتژیک دانستن ان خطبه است. یعنی یک اتفاقاتی افتاده بود در علن ،و برخی هم در خفا ،و بنا بر آن ها و شرایط داخلی و منطقه ای و مانند آن رهبری تصمیم گرفتند آن گونه سخن بگویند و این استراتژی را اتخاذ کنند.
اما من پشت ان خطبه یک ایدئولوژی می بینم و به نظرم اوج ان هم در انتهای خطبه و سخن گفتن با امام زمان(عج) رخ داد.
ایشان به عنوان یک مسلمان معتقد شیعی تصمیم گرفته بودند که به همه بفهمانند که آن که تصمیم می گیرد که انتخابات صحیح است یا نه، چه کسی باید مقبول باشد و مورد نوازش قرار گیرد و چه کسی دفع شود، و حتی ریختن خون انسان ها اهمیت دارد یا نه و ... ایشان هستند و چون از لحاظ حجت شرعی و مانند آن به این نتیجه رسیده اند به تعبیر ایدئولوژیک خودشان به کسی باج نخواهند داد.
به نظرم با همین نگاه تمام عکس العمل و سخنان ایشان تا به امروز و واکنش های سران معترضین را بهتر می توان تحلیل کرد.
