بنده مثل آقای توکلی به نیت سنج مجهز نیستم.در مورد مسائل حقوقی و اساسنامه خانه سینما هم اطلاع چندانی ندارم که بخواهم نظر بدهم.در گذشته به سبب فعالیت مطبوعاتی که داشتم ،نقد فیلم نوشتم. ولی همین جوری به عنوان یک انسان عادی که به مساله اختلاف ارشاد و خانه سینما نگاه می کنم، نوع رفتار مسئولین دولتی سوال های زیادی در ذهن ام ایجاد می کند.
به نظرم هر چقدر هم نیت ما خیر باشد و قانون و چه و چه به ما جواز کاری را بدهند، شیوه نادرست انجام آن کار همه امتیازات را تبدیل به ضعف می کند.تا جایی که حتی امثال مسعود ده نمکی و مسعود فراستی که از جمله رک گویان و تندگویان سینمایی هستند هم حاضر به تایید رویه اخیر ارشاد نمی شوند.
اینکه اول بگوییم شکایت می کنیم، بعد بگوییم شورای فرهنگ عمومی منحل کرده و قانونی است، بعد عضوی از کمیته تخصصی شورای عالی سینما بگوید منحل شوند، بعد وزیر ارشاد که عالی ترین مقام فرهنگی دولتی است راه به راه مصاحبه کند و بگوید منحل شده اند.بعد در رسانه های مجازی و صدا و سیما مخالفین را بایکوت خبری کنیم و ... و شرایطی مثل جشنواره فیلم فجر و انتخابات مجلس را در نظر نگیریم چه چیزی جز بی تدبیری را تداعی خواهد کرد.
اگر خانه سینمایی که عمده فیلم سازان متعهد و کار بلد کشور از آن حمایت می کنند و دورهای متوالی همین امثال درویش، میرکریمی و عسگر پور مدیرعامل آن بودند عامل استکبار و مخالف نظام و ... هست، می خواهیم با امثال سلحشور و شورجه سینمایمان را جهانی کنیم ؟ که حتی نمی توانند با مخاطب داخلی ارتباط برقرار کنند و سالن سینماها هنگام اکران فیلم هایشان برای صندلی ها فیلم پخش می کنند.
معاون سینمایی محترم، آن موقع در مقابل انتقادات آقای درویش قافیه را باخت که نشان داد خودش یا دوستانش همین یک ساعت پیش، فلان برنامه فلان شبکه به قول خودشان معاند را دیده و از انتخاب شخصیت زشت هفته اش برآشفته اند.
به راستی این مدیرانی که برای همه تصمیم می گیرند و درس دین و انقلاب می دهند و فیلتر شکن می گذارند و پارازیت می فرستند ، چرا یادشان می رود که رطب خورده منع رطب کی کند؟ بهتر نیست تا قبل از تغییر کتاب های درسی ابتدایی سری به این حکایت بزنند و حداقل جواب منتقدانشان را به فردا موکول کنند.
پی نوشت: واکنش کمال تبریزی و رضامیرکریمی هم خواندنی است.
