ناکامی مجلس اصولگرا در استیضاح وزیر اقتصاد آخرین میخ بر تابوت اصول گرایی بود.زین پس اگر جریان سنتی و مدرن راست، قصد حضور در عرصه بی رقیب سیاسی را دارد، باید به دنبال نام و شعار دیگری باشد، چرا که تمامی اصولی که این جریان با تکیه بر آن به نقد رقیب می پرداخت، توسط خود انان به مسلخ رفت.
و نکته جالب در آن است که همیشه پای یک احمدی نژاد در این به مسلخ رفتن وجود دارد که این بار علی لاریجانی هم ، یک تنه آستین ها را بالا زد و تبر را بر تنه خشکیده جریان اصول گرایی وارد ساخت.
اصول گرایان آن روز که تهمت زدن جلوی چشم ده ها میلیون ایرانی را توجیه کردند، اصول دینی شان مبهم شد. سیاست و فرهنگ و هنرشان هم که از ابتدا اصول مشخصی نداشت و آخرین نقطه اتکایشان که اقتصاد بود و طبقه محروم و عدالت با رای اعتمادشان به وزیر اختلاس گران، به باد فنا رفت.
در این که وزیر اقتصاد متهم ردیف اول اختلاس اخیر نبود، شکی نیست.اما مجلسی که زورش به رییس دولت نمی رسد و نمی تواند رییس بانک مرکزی را برکنار کند، حالا که در برابر این جماعت از خود متشکر چماق را برداشت و گریه و استیصال وزیری را دید که بعد از سه ماه تازه یادش افتاد پوزش بطلبد، با نطق بی منطق رییس فلسفه خوانش ، دوباره اصول را با رای اعتماد مشروط به مصلحت فروخت و نشان داد که در برابر بزرگترین اختلاس تاریخ ایران و احیانا جهان(با توجه به حجم مبادلات بانکی دیگر کشورها) اصول گرایان مدعی حتی اندازه فلان مسئول بی اصول بلاد فرنگ هم به اصول مدیریتی پایبند نیست.
اگر اصول گرایان پرمدعا هنوز زبانشان دراز است و این پایان را قبول ندارند، باکی نیست. تفالی به دیوان حافظ بزنند که فرمود: بر او نمرده به فتوای من نماز کنید!
