نمی دانم دقت کرده اید یا نه که هر وقت در کشور ما شعاری داده می شود و در بوق و کرنا و بر در و دیوار نقش می بندد ،ان موضوع مورد شعار بیشتر مورد بی مهری قرار می گیرد و گاهی نتیجه معکوس هم می دهد.مثلا وقتی شعار عدالت می دهیم نتیجه اش بی عدالتی بیشتری است نسبت به آن زمان که شعار عدالت نمی دادیم.
دو سالی است که حضرات احساس کرده اند در حق ولایت فقیه ظلم و ستم زیادی روا داشته می شود و برای همین افتاده اند به دفاع شعاری از ولایت فقیه و شخص ولی فقیه.
مثلا در همین ایام ولادت حضرت حجت شخصی گفته در زمان غیبت ولی عصر(عج) فقط یک ولی فقیه وجود دارد و دیگری بیان کرده که سرکشی مقابل ولی فقیه،سرکشی مقابل امام زمان(عج) است.انگار به شان گفته اند با ولی فقیه و امام زمان جمله ای بسازید.
وقتی هم به متن خبر مراجعه می شود می بینید که جز سلسله ای فرضیات بدیهی دانسته شده و گزاره های اثبات نشده و مطلق انگارانه حرف دیگری زده نشده و گویا هدف همان جمله سازی و رفع مظلومیت بوده.
خداوند سعدی را بیامرزد که سرود: تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد
این جوری داد سخن از ولایت فقیه سر دادن نه تنها موجب تقویت باور مردم به ان نمی شود بلکه هم از نظر رسانه ای یک جور ضد تبلیغ است و هم این سوال را بیش از پیش در ذهن اهل خرد مطرح می کند که ایا استدلال در مورد ولایت فقیه در حد این بیان های سطجی و دم دستی است که این حضرات از آن سخن می گویند؟
