ابراهیم حاتمی کیا در برنامه راز حرف های مختلفی زده که می توانید بخشی از انها و فیلم اش را در اینجا ببینید.اما با وجود انتقادات و ابراز احساساتی که کرده و از خودش و فیلم اش دفاع کرده،حرفی در مورد فیلم اصغر فرهادی زده که متاسف شدم.به این جمله ها نگاه بیاندازید:«نمی بخشم خودم رو اگر فیلمی بسازم که ناامید کننده باشه. خیلی بی انصافی و بی اخلاقی یک فیلمسازه که خفقان ایجاد بکنه و این خفقان خیلی بدتر از خفقان سیاسی در کشوره که بخواد القا کنه که هیچ امیدی به هیچ کس نیست، چه به فرزندمون و چه بزرگمون، همه چیز را دروغ می گیم. و بعد نتیجه بگیریم که بلند شیم بریم اونور آب!»
واقعیت اش این است که حاتمی کیا دقیقا همان رویه ای را در پیش گرفته که دائما در این برنامه به آن انتقاد کرده.واقعا ملاک ایشان از انصاف و اخلاق چیه که فیلم همکار سابق اش را خیلی بی انصاف و بی اخلاق می داند.آن هم چنین فیلم تحسین شده ای که به نظرم برداشت اقای حاتمی کیا از آن شاید تنها وجهی از فیلم باشد و بتوان برداشت های دیگری نیز کرد.همان کاری که خود حاتمی کیا عاشق آن است و با شیطنت در جوای سوالات خبرنگاران از برداشت های مختلف از فیلم اش اظهار شعف می کند و می گوید:ممکن است.
حتی اگر فرض کنم که برداشت ایشان از فیلم کاملا هم صحیح باشد، مگر قرار است همه به مانند هم بیاندیشیم و یا حتی در صورت اثبات اینکه اکثر مردم رواج دروغ و ناامیدی را قبول نداشته باشند می بایست همه تنها مطابق با خواست اکثریت به جامعه نگاه کنند و تولید اثر نمایند و الا بی انصاف و بی اخلاق هستند.
این همان انتقادی نیست که ایشان دائما در آن برنامه به آن اشاره می کند که گروهی می خواهند برای بقیه تصمیم بگیرند؟فقط حاتمی کیا کمی هنری تر و از موضع دلسوزی این موضوع را بیان کرده و الا در نوع نگرش اینکه هر که مثل ما نمی اندیشد بی انصاف و بی اخلاق است همان حرفی است که برخی اولیای امور می زنند با ملحقاتی چون زندان و چماق و خفقان!
