«حماسه ها به لحاظ اهداف و آرمانهایی که دارند گاهی مقدس هستند و گاهی نامقدس.حماسه مقدس آن است که به عدالت،حقیقت ،انسانیت و کمال جامعه بشری می اندیشد و محدود به خواسته ها و خواهش های نفسانی شخص حماسه ساز یا گروه و جمع خاص وابسته به او نمی شود.
اما ارمان حماسه نامقدس کشورگشایی، دنیاطلبی، رسیدن به حطام پست مادی، به دست آوردن قدرت ظاهری و خلاصه اشباع روحیه درنده خویی و ارضای خوی جاه طلبی شخص حماسه ساز است.گر چه اجمالا منفعتی برای دیگران هم دارد ،ولی در اندیشه اصلاح نسل بشر و جامعه انسانی نیست.»( آیت الله جوادی آملی،حماسه و عرفان ،صفحه 88)
