سی و یک شب

آن روزها که کلاس روزنامه نگاری حسین قندی می رفتم،‌بحث مطالب صفحه اول روزنامه بود.که استاد تسلیت شهادت ائمه را جزو مطالبی بیان کرد که باید در صفحه اول درج شود.حالا گیریم که روال روزنامه در آن روز دقیقا 180 درجه مخالف آن تسلیت باشد و مثلا کلی دروغ و تهمت به مردم بزند.
این حالت شعاری و در گاهی اوقات ریاکارانه در فضای شعار محور امروز به کرات دیده می شود.
مثلا فلان خودروساز با توجه به رکودی که در بازارش می بیند و چاره ای جز شل کردن قیمت هایش ندارد،‌به مناسبت عید فطر فروش ویژه می گذارد! گاهی اوقات نه تنها ویژه نیست بلکه سر جمع پول بیشتری هم مطالبه می کند. و معلوم نیست چرا باید از عید فطر خرج کند.
یا مثلا فلان سریال طنز را به مناسبت شهادت امام صادق(ع) سه روز دیرتر عرضه می کنند.و بعدا کاشف به عمل می آید که دلیلش به خاطر شهادت نبوده و اصلا چه ربطی به شهادت دارد.مگر از سه روز قبل ،شهادت است و اگر هست ،چرا فردایش نباشد؟
حالا هم که قرار است حساب ها را روز میلاد امام رضا(ع) پر کنند.
آن چه من از دین می فهمم این است که اگر به خاطر مثلا میلاد ،‌این پول را دو روز دیرتر بریزی،‌نه تنها مورد تایید دین نیست که توبیخ هم می شوی.
حالا این ادای معتقد بودن درآوردن و از پوشش دین برای ضعف ها استفاده کردن را چه کسی در کشور باب کرده،‌خدا اصلاحش کند.