آقا رسول جعفریان مطلب پرباری با عنوان آیا تاریخ آلت فعل است؟ نوشته اند که در آن به درستی به یکی از معضل های قدیمی کشور ما پرداختند.ایشان در این مقاله به سیاسی شدن مواردی چون تاریخ انتقاد کرده اند و گفته اند چرا مورخین از باب میل اهل سیاست علمشان را به گونه ای مطرح می کنند تا خوشایند سیاسیون شود.برای نمونه هم به یکی از مورخین پر رسانه امروز اشاره کرده اند که در زمان قبل از انقلاب در جشن های 2500 ساله ثناگویی همایونی را کرده است.
اگر چه همین اشاره به مورخ مذکور برخی را از سخن اصلی ایشان دور انداخت ،ولی لازم است یک مطلبی را به سخنان ایشان بیافزایم .که آیا موردی یافت می شود که هنوز به آلت فعل تبدیل نشده باشد؟ آیا فرهنگ و اقتصاد و دین و... امروز،آلت فعل نیستند؟
کافی است نگاهی به اخبار همین هفته گذشته بیاندازید.استاد اقتصادی که روزی به طرفداری از رییس دولت به مناظره آمد را بازنشسته می کنند یا یکی از بهترین فیلمسازان کشور را به خاطر جمله ای انتقادی از حق فیلم ساختن محروم می سازند.
همین مورد آخر را اگر کمی موشکافانه تر ببینیم از خود خواهیم پرسید، مگر اصغر فرهادی چه گفته بود؟
آنچه در رسانه ها منعکس شد،یک آرزو برای بازگشت برخی اهالی سینما بود.
اگر به این آرزو به چشم دغدغه فرهنگی نگاه کنیم، عقوبت آن قطعا سلب امتیاز فیلم نیست.
و اگر آن را موضوعی سیاسی امنیتی ببینیم ،وظیفه بررسی آن برعهده نهادهایی چون اطلاعات و قوه قضاییه است.
نه اینکه وزارت ارشاد مجوزی که خود صادر کرده را باطل کند.
آیا به نظر نمی رسد ما در دیگر عرصه ها صرفا افرادی را می خواهیم که خروجی شان آلت فعل ما باشد؟
