سی و یک شب

دین و مذهب می تواند کارکردهای متفاوتی داشته باشد که شاید یکی از مهمترین آنها سرگرم کردن انسان است.البته من شک دارم که در دایره ادیان ابراهیمی چنین کارکردی به آن گونه که خواهم نوشت در دین لحاظ شده باشد.
الان نزدیک ماه رمضان هستیم و دوباره چهره جامعه ما دینی تر و اسلامی تر خواهد شد.جمعی از مردم روزه می گیرند و سحری و افطاری دادن باب می شود و شب ها هم بساط مناجات و برنامه های سی شبی فراهم تر می شود و در شب های قدر به اوج خودش می رسد.
بنابر آمارهایی که خیلی هم نمی شود به آنها اتکا کرد آمار برخی جرایم کاهش پیدا می کند و البته برخی موارد هم افزایش.
اما هنوز دیری از ماه رمضان نگذشته که دوباره همه چی به حالت سابق خودش بر می گردد و همان منحنی ها و شیب ها را شاهد هستیم.حتی گاه در خود ماه رمضان و بعدش نقاط ماکسیمم هم داریم.مثلا مصرف برخی مواد غذایی در ماه رمضان به یک باره اوج می گیرد.
نتیجه ای که من می خواهم در یادداشت های بعدی به آن بپردازم این است که واقعا چرا با وجود همه مواردی که در مورد ماه رمضان و فرصت های موجود در آن گفته می شود هیچ تغییری در جامعه و حتی تک تک ما رخ نمی دهد و دوباره چرخ بر همان منوال می چرخد.