سی و یک شب

اول از همه ببخشید که این گونه خطابتان کردم.چون من برای شخص شما به سبب جایگاه حقوقی تان احترام قائلم.همچنین مامور نزول عذاب و ربط دادن وقایع مختلف و نسبت دادنشان به خدا نیستم،‌چون همچون آقای آصفی معتقدم که خدا کارهای مهم تری دارد.
اما اتفاقی که دیروز و جلوی مجلس برای شما و همکارانتان و از همه مهمتر برای شان و جایگاه مجلس افتاد را ،‌نتیجه عینی اقدامات خودتان می دانم.نتیجه ای که بر این مبنی استوار است که اگر جلوی کار غلط و رویه اشتباه را نگیری و حداقل محکوم اش نکنی‌،به طور قطع روزی دامن خودت را هم خواهد گرفت.
اگر آن شب که به کوی دانشگاه حمله کردند و کمیته تحقیق تشکیل دادید،‌حقایق را به مردم می گفتید و تندرو ها را افشا می ساختید.
اگر آن روز که در کنار حرم بنیانگذار انقلاب آن گونه کردند،‌این گونه سکوت نمی کردید و به مانند اکثریت علمای عزیزمان،‌به محکومیت حداقلی و برخورد حداکثری رو می آوردید.
اگر آن شب که به دفتر مراجع حمله ور شدند و شعارهای رکیک بر در و دیوارشان نوشتند،‌قاطعانه تر برخورد می کردید
و بسیاری اگرهای دیگر که این روزها تبدیل به یک عادت شده اند را انجام می دادید
و اگر لااقل سکوت می فرمودید ،نه اینکه به تقدیر از تندرو ها و بیانیه جمع کردن برایشان بپردازید
امروز قطعا و یقینا حنای تان رنگ دیگری داشتید.
امروز روز چشیدید معنی سکوتتان را؟
دانستید که این جماعت با کسی تعارف ندارند و هر که بر خلاف میلشان باشد را تا جایی که میلشان بکشد مورد نوازش قرار می دهند؟
معنی عزت خودتان را دریافتید؟‌
ای کاش تا دیر نشده به آغوش مردم بازگردید و به عزت خدایی برسید.
چون امروز می شود از عکس العمل مردم خواند که چندان از توهین به شما و نماینده هایشان ناراحت نشده اند.
از فردایی که قرعه حذف و تحقیر به نام شما بیافتد، انذارتان می دهم
فاعتبروا یا اولی الابصار