سی و یک شب

می گویند بد دفاع کردن از دفاع نکردن هم بدتر است.به خاطر آنکه گاهی نه تنها دفاع نیست بللکه امکانی برای حمله فراهم می کند.
صحبت هایی که این روزها در دفاع از رهبری زده می شود یکی از بارزترین مصادیق بد دفاع کردن است.
به طور نمونه به ماجرای خبرگانی که در آن ،‌ایشان را به رهبری انتخاب کردند نگاه کنید.
ماجراهایی که نقل می شود همه اش خاطره از امام است.در نهایت هم آقای هاشمی آمده و از قول احمد آقا چند تا خاطره دیگر نقل کرده و با «آقایانی که موافقند قیام کنند»  ماجرا را ختم کردند.
اول اینکه بنابر وصیت خود امام :«اکنون که من حاضرم ، بعض نسبتهای بی واقعیت به من داده می شود وممکن است پس
از من در حجم آن افزوده شود؛ لهذا عرض می کنم آنچه به من نسبت داده شده یا
می شود مورد تصدیق نیست ، مگر آنکه صدای من یا خط وامضای من باشد، با
تصدیق کارشناسان ؛ یا در سیمای جمهوری اسلامی چیزی گفته باشم .» که یعنی هنوز یک روز از رحلت امام نگذشته وصیت ایشان زیر پا گذاشته شد
دوم برای چه مجلس خبرگان تشکیل شده؟ برای اینکه کاندیداهای رهبری را بنابر شرطهای ذکر شده در قانون اساسی بررسی کند و به انتخاب اصلح ترین آنها دست بزند و یا اینکه نظر رهبر قبلی را در مورد رهبر بعدی کشف کند.
متاسفانه این گونه خاطره ها بیش تر از آنکه بر مقام و درجه رهبری بیافزاید موید سخنانی می شود که مخالفان و معاندان می گویند و این اصلا خوب نیست.
از طرفی در مورد خاطره هایی که چه از امام و چه از برخورد و خواب و رویای علمای دیگر در مورد رهبری نقل می کنند هم، این بد دفاع کردن موج می زند.یک جورهایی می خواهند بر خلاف آنچه امام در کتاب ولایت فقیه نوشته و ولابت فقیه را یک وظیفه دانسته ونه مقام،‌مقام عرفانی و روحانی و سمایی و وابسته به امام زمانی برای رهبری ایجاد کنند که این جزو بزرگترین خیانت ها به اصل ولایت فقیه و شخص رهبر است.و البته انکه بیش از پیش شاد خواهد شد، دشمنان واقعی هستند.