سی و یک شب

مردم قهرمان ها را با ضد قهرمان های مقابلشان می شناسند.تا وقتی علی(ع) آب را بر سپاهیان معاویه قطع نمی کند،‌زشتی کار معاویه نمود کمتری دارد.چون  معاویه ها توجیه خواهند کرد که برای هدف والای پیروزی و حفظ نظام ،هر عملی پسندیده است.
این روزها که مدام ذکر طلحه و زبیر می شود و از میزان بودن حال فعلی افراد سخن به میان می آید،‌ سوالی در ذهن شکل می گیرد که در برابر طلحه و زبیرهای ادعایی،‌ علی (ع) و مالک و عمار چه کسانی هستند؟
در جمع معاویه و عمروعاص مزور ،‌خوارج متحجر و بدفهم و عایشه نان به نرخ پیغمبر خور،‌ طلحه و زبیر شبیه پادشاه یک چشم خواهند بود .
وقتی می شود به نقد طلحه و زبیر نشست که علی(ع) متصف به حق داشته باشی.
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست.