سی و یک شب

در یادداشت قبل به این نتیجه رسیدیم که هدف گذاری جریانی که دولت را در دست دارد،‌ارضا و یا تبلیغ ارضای نیازهای سطح پایین است.
اما سوال اصلی این است که آیا ارضای نیازهای سطح پایین کیفیت کمتری دارد؟مگر این را نشنیده ایم که کسی که شکمش گرسنه باشد چه به احترام و عزت و خودشکوفایی؟
یک حرفی مازلو در همان نظریه هرم نیازهایش مطرح کرده که نیازهای سطح پایین تا ارضا نشوند فرد به دنبال ارضای نیازهای سطح بالاتر نخواهد رفت.
این نظر مازلو بعدا با مخالفت مواجه شد و نمونه اش را هم می توان در انسان های نداری جستجو کرد که با عزت و به گونه ای زندگی می کنند که کسی متوجه نداریشان نمی شود.که در دین ما هم به قناعت و عزت نفس و ... تعبیر شده.از این مساله به خاطر صحبت های زیادی که در باره آن شده و البته گوش کسی به آن بدهکار نیست رد می شوم و می خواهم به موضوعی بپردازم که کمتر در موردش سخن گفته شده.
همان طور که در یادداشت قبل هم اشاره کردم،‌وقتی بر روی نیازهای سطح پایین یا همان بهداشتی سرمایه گذاری می کنی،‌با خطر ارضا شدن و یا نشدن کوتاه مدت مواجه هستی.یعنی یا می توانی نیاز طرف را برآورده کنی.در این صورت میلش کاسته شده و توجهی به شما نمی کند.اگر هم نتوانی این کار بکنی و آنچه او می خواسته را بهش بدهی،‌نارضایتی اش رو به افزایش می گذارد و ممکن است کار به جایی برسد که از عهده شما خارج بشود.
در یکی از دیدارهای رییس دولت نهم از روستایی عقب افتاده ،‌خبرنگار به مصاحبه با اهالی روستا می پرداخت و آنها ضمن ابراز خوشحالی شان از دیدار وی،‌برخی خواسته ها و تمایلاتشان را مطرح می کردند.مثلا یکی گفت دولت برایمان سالن ورزش بزند.حالا شما در نظر بگیرید که آن روستا شاید به اندازه تشکیل دو تا تیم فوتبال هم بازیکن نداشته باشد.مهم آن است که الان این خواسته مطرح است و لذا اگر محقق نشود، در دیدارهای بعدی، قطعا استقبال ها فروکش خواهد کرد و در دراز مدت به مخالفت و انتقاد و نارضایتی تبدیل خواهد شد.
در حقیقت این به تعبیر من بی کیفیتی نیازهایی که بر رویشان انگشت گذاشته اند ،آنها را به این وادی می کشاند که در این اواخر ماهی یک بار به تلویزیون بیایند و یک جورهایی به مردم القا کنند که درصدد رفع نیازهایشان هستند.اما فلان و بهمان مانع می شوند.
سفرهای استانی بر همین منوال انجام می شود و مهمترین دستاوردش صدها مصوبه استانی است که معمولا بر روی آن تبلیغ زیادی می شود.
حرف های جنجالی چون تعداد فرزند هم که معمولا هر ازچندگاهی بیان می شوند،در حقیقت آب باریکه ای هستند که حواس ها را فعلا از مساله اصلی پرت کنند.
سال گذشته در این روزها،‌آنچه نمود بیشتری داشت،‌سفرهای پیوسته استانی و وعده های پرطمطراق و خبرهایی مبنی بر دادن پول های با عوض و بلاعوض ، تحت عنوان های مختلف ،به مردم بود.
کسانی که هرگونه کیفی بودن رای را رد می کنند،‌بهتر است آماری در مورد پول ها و تعداد افرادی بدهند که این پول ها به بهانه های مختلف و در روزهای منتهی به انتخابات به حساب شان واریز شد.تا با مفهوم خریدن رای و ...آشناتر شویم.