سی و یک شب

جریان جدیدی که آقایان شروع کرده اند، ماجرای «عرق شرم» است.
داستان هم از آنجایی شروع می شود که تعدادی از نمایندگان مجلس به دیدار نوروزی برخی آقایان رفته اند.
اما من هرچه صبر کردم تا دلیل قانونی،‌عقلی و یا شرعی برای ربط دادن این دیدار با عرق شرم پیدا کنم ،‌نشد.
برای همین این نوشته را به حساب جانبداری من از کسی نگذارید!
فقط مشکل من این است که دیدار با افرادی که تا به امروز سمت های مهمی در کشور داشته اند و با فرض همه خطاهایی که انجام دادند، و با فرض اینکه نظام ما در بهترین حالت و اقتدار قرار دارد ، ‌آزاد هستند و حتی به دادگاه هم احضار نشده اند ؛‌ یعنی از یک طرف مسوولیت ها و تجربیات خوبی داشته اند و از آن طرف هیچ سند و مدرک محکمه پسندی بر علیه شان به جریان نیافتاده، چه اشکالی می تواند داشته باشد که این همه ارزش بزرگ کردن دارد.
حالا بگذریم که برخی ها که هویت شان هم برای من نامعلوم است فتوی داده اند که فلانی حق نقش آفرینی سیاسی را برای همیشه از خود سلب کرده. من نمی دانم کسی مامور پخش چنین حقی در جامعه است که چنین حکمی صادر کرده.
تا آنجا که من می دانم در نهایت اگر هیچ جرمی به این اقایان وارد نباشد ،احتمال دارد در صورت کاندید شدن از نظر شورای نگهبان ردصلاحیت شوند،‌ والا اینکه حق نداشته باشند با کسی دیدار کنند و یا کسی با آنها دیدار کند به نظر می رسد از آن آیه ها و روایات جدید باشد که توسط برخی اهالی عرق شرم ،‌ به قرآن و سنت اضافه شده باشد.

نکته بعدی هم اینکه من می خواهم از آیت الله جنتی شکایت کنم. التبه چون به مانند شکایت های قبلی از ایشان احتمالا به نتیجه ای نخواهد رسید، ‌آن را در همین وبلاگ مطرح می کنم.
ایشان گفته اند:«سران فتنه در جلساتی که قبل از انتخابات داشتند عنوان می کردند که در صورت پیروزی در انتخابات قدرت رهبری و ولایت فقیه باید تضعیف شود.و مطرحمی کردند در صورت شکست با جنجال آفرینی و ادعای تقلب فضا را تغییر داده و انتخابات را زیر سوال ببریم»
ایشان یک جوری این جملات را گفته اند که گویا از نظرشان آنها کار خلافی انجام می دادند.در نتیجه شکایت من از ایشان این است که چرا با وجود اطلاع از چنین کار خلافی این دو کاندیدا را رد صلاحیت نکردند و موجب حوادث بعد از انتخابات و به خصوص کشته شدن تعداد نامشخصی از بسیجیان شده اند!