سی و یک شب

این اصطلاح«نخودچی خوران» را اولین بار یکی از دوستان درباره مناظره آقایان موسوی و کروبی در زمان انتخابات بیان کرد و حسابی ازش خوشم آمد.
مناظره دیشب هم همان «نخودچی خوران» بود تا مناظره.و البته نشان دهنده آن که برخی نمایندگان مجلس چه قوه استدلال و منطق بالایی دارند و کل حرفشان ده دقیقه هم نمی شود و البته شاید بهترین کار برایشان همان استعفا! باشد.
به نظر من طرف معترض کار خوبی می کند که در مناظره شرکت نمی کند.چرا که این مناظره ها فرصتی برای منتقدین و معترضین نیست ،بلکه فرصتی برای صدا و سیمااست تا هر چند به صورت نمادین و ظاهری، از پیله ای که  در این چند ماهه آن را تبدیل به سخنگوی شعبه ای کوچک و افراطی از یک جریان کرد و تمامی منافع ملی را به بازی گرفت و فدای حب و بغض های بچه گانه کرد، بیرون بیاید.
بازی ای که نتیجه اش از قبل تعیین شده و یک طرف می خواهد با سوء استفاده از طرف مقابل آن را منصفانه و جوانمردانه نشان دهد ، گرم کردن و تماشاچی بردن و نشان دادن ندارد.حالا شما ده تا گل هم بزنی،‌نتیجه بازی به نفع حریف اعلام خواهد شد.
البته با این نگاه «بازی بودن» به مناظره ها مخالفم ولی متاسفانه آقایان جایی برای نگاه خوب و انسانی ما نگذاشته اند.