سی و یک شب

یکی از مهمترین علت های ناکارآمدی طرح ها و راه کارها و نامه ها و تهدیدهای 7 ماهه اخیر ،به فقدان نگرش سیستمی ارائه دهندگان آنها بر می گردد.تا وقتی ما ارکان حکومت و معترضین و اتفاقات رخ داده را به عنوان یک کل دارای جزییات در نظر نگیریم و از روابط بین آنها و تاثیری که هر کدام بر روی دیگری می گذارد غفلت کنیم،‌همین آش و همین کاسه خواهد بود و ره به سر منزل مقصود که همان از بین رفتن مقطعی مشکل و طرح ریزی برای آینده بهتر و اجتناب از تکرار دوباره این رخدادها باشد ،نخواهیم برد.
البته نگرش سیستمی ما باید با مولفه های فرهنگ و دین و آداب و رسوم ما ایرانیها و نگرشمان نسبت به وقایع اطراف ، تعدیل شود.
به عنوان مثال در روزهای بعد از انتخابات چقدر نامه و توصیه و تهدید و توهین نسبت به رهبری نظام نوشته شد.چرا هیچ کدام از آنها به نتیجه نرسید؟البته که دلایل بسیاری داشته و دارد ولی نباید نوع نگاهی که در این نامه ها به رهبری نظام شد را نادیده گرفت.در بسیاری از این نامه ها رهبری در پشت تمامی خروجی های قوه قضاییه و بسیج و صدا و سیما و شورای نگهبان و ... به گونه ای قرار داده شده بود که گویا همه آنها با اشاره مستقیم ایشان انجام شده بودند.
از طرفی یک عده در ظاهر دلسوز و ان شاا... در باطن هم،‌به گونه ای اتفاقات را تجزیه و تحلیل می کردند که نقش رهبری را در بعضی خطاها نادیده می گرفتند.البته من معتقد به هیچ خطا یا عدم خطایی از ایشان نیستم و باید در یک فرصت معقول و مقتضی به آنها پرداخت ،‌اما نادیده گرفتن نقش شخص اول مملکت در رخدادهای اخیر یک نوعی ساده انگاری بود که نمی شد با آن به وحدت و راه کار دادن رسید.
از آن طرف هم یک عده آنقدر نقش سران معترضین را برجسته نشان می دادند که خودشان هم باورشان شده بود و البته وقایع بعدی آن را نفی کرد.
برای همین برگزاری مناظره و بگیر و ببند و تهدید و حتی 5 راهکار و 7 راهکار و بینهایت راهکار دادن چاره کار نیست.
یک نگرش سیستمی که نقش و هوشیاری و کوتاهی تمامی بخش های دخیل در اتفاقات ناگوار اخیر در آن مشخص شده باشد و اصلاح برخی مولفه ها و تغییر و نظارت بیشتر برای برخی و برنامه ریزی کارا برای اجتناب ار این خطاها ، تنها راه قابل اطمینان برای تغییر نگرش مردم و بازگرداندن روحیه تعامل و محبت در جامعه است.
البته برای پیاده سازی این نوع نگرش نیاز جدی و مبرمی به واقع بینی و فرار از نگرش ایده آل و قهرمان پرور داریم.
بعد التحریر:
و همچنین خرید بلیط و اجبار برخی از افراد برای سفر به یک منطقه تفریحی خوش آب و هوا و به قدر کافی دور تا در فضای ارامی این تجزیه و تحلیل ها صورت بگیرد.