به نظرم اصل قضيه چيز عجيبي در عالم سياست نيست. اينکه آگاهانه از سوي يک کشور پيام دوگانه فرستاده شود تا بر اساس رفتار طرف مقابل يکي از پيامها عملي شود را مي گويم.مثلا ممکن است دولتي قراردادي را بپذيرد و بعد که طرف مقابل رفتار دلخواه را کرد مجلس آن را تصويب نکند و دولت هم به طرف خارجي خود را بي گناه نشان دهد.
اشکال از نظر من آنجاست که ملاک درستي يک موضع فقط نظر رهبري باشد. دولت بگويد اين کار را با تاييد رهبري کردم پس درست است و مخالف بگويد خلاف نظر رهبري است پس غلط است. اين گزاره ساده که هرکاري بايد مطابق نظر يک نفر باشد بر اين گزاره نادرست استوار است که نظر رهبر ثابت است و تابع اقدام طرف مقابل نيست.

هرچند قضيه مصون نگه داشتن رهبري هم در افکار عمومي مدنظر عده اي هست ولي به نظرم اين فرع است و به درد کساني مي خورد که آن گزاره را در ذهن دارند. گويا سياستمداران از توجيه عوام به عوامانه رفتار کردن رسيده اند.