سی و یک شب

این مقاله که آقای زائری نوشته نکات خوبی در آن وجود دارد.از جمله:
«همه ما عقیده داریم در موضوعات دینی و تخصصی مانند تفسیر قرآن و استنباط
فقهی نباید افراد غیرمتخصص دخالت کنند و باید تنها اهل فن در این زمینه نظر
دهند (که دیدیم وقتی اوایل انقلاب این مسئله رعایت نشد، تفسیر قرآن و
اسلام‎شناسی گروه فرقان و سازمان منافقین با انقلاب و اسلام و مردم چه
کرد)، اما وقتی به موضوعات حساس و دقیق اجتماعی می‎رسیم، همه در این
موضوعات نظر می‎دهند و راهکار پیشنهاد و اعلام موضع می‎کنند (و کار به
آن‎جا می‎رسد که جریمه نقدی بانوان بدحجاب و نمره دادن به دانشجویان بر
اساس پوشش مطرح می‎شود! و علی الاسلام السلام).
حفظ و صیانت شأن و جایگاه علمای دین و بزرگان حوزه در هدایت جامعه و تضمین
صلاح و سداد حیات اجتماعی تنها به ابراز ارادت و تعارفات رسانه‎ای نیست،
بلکه باید به این جایگاه و اهمیت این نقش باور داشت و برای بقای آن کوشید.
یکی از مهمترین شروط حفظ این جایگاه، مراقبت از کشیده شدن عالمان دینی به
مصادیق و موارد خاص و مشخص اجتماعی و تفاصیل و جزییاتی است که هزار و یک
عامل پیدا و پنهان و هزار و یک پیامد شناخته و ناشناخته دارد و هر روز به
اقتضای شرایط شکل و رنگی تازه پیدا می‎کند. ...
نقش علمای بزرگ دین و فقهای عظام در موضوعات اجتماعی تعیین حکم و پاسخ به
سئوال شرعی بر اساس نیاز روز مخاطب است و وظیفه ائمه محترم جمعه راهنمایی و
موعظه اخلاقی و دعوت به تقوا و التزام عملی است. اما یافتن راه حل برای
یک مشکل اجتماعی کار متخصصان و عالمان این حوزه است که با نیت خیر و اخلاص و
ایمان آماده خدمت به جامعه اسلامی و مردم و نظام هستند.
دردمندی و احساس مسئولیت همه مؤمنین در این شرایط حساس، قابل‎فهم است، اما
باید به یاد داشته باشیم که هر کسی نقش و کارکرد و وظیفه‎ای دارد و آشفته
شدن این وضع و درهم ریختن و جابه‎جایی این نقش‎‎ها جز به بحرانی‎تر شدن
اوضاع و تخطئه نقش‎‎های واقعی کمک نمی‎کند. »