يک سوال : من يادم نمياد رهبري در مورد قرارداد سعد آباد اصلا اظهار نظري کرده باشد ! منظورم دقيقا همان سالي است که اجلاس سعدآباد برگزار شد...چون در سالهاي بعد و پس از روي کار آمدن احمدي نژاد بارها از سياستهاي هسته اي زمان خاتمي ابراز نارضايتي کرده است ولي در زمان خود خاتمي من يادم نمياد به صراحت انتقادي کرده باشد

در مورد جزيياتش نمي توان با قطعيت نظر داد، اما در مورد کليت چيزي که ميخواهيد بگوييد بنده کاملا موافقم و قبلا در دو پستي که نوشته بودم به نقش رهبري در پشت پرده تصميم گيريها اشاره کرده ام

به نظرم اصل قضيه چيز عجيبي در عالم سياست نيست. اينکه آگاهانه از سوي يک کشور پيام دوگانه فرستاده شود تا بر اساس رفتار طرف مقابل يکي از پيامها عملي شود را مي گويم.مثلا ممکن است دولتي قراردادي را بپذيرد و بعد که طرف مقابل رفتار دلخواه را کرد مجلس آن را تصويب نکند و دولت هم به طرف خارجي خود را بي گناه نشان دهد.
اشکال از نظر من آنجاست که ملاک درستي يک موضع فقط نظر رهبري باشد. دولت بگويد اين کار را با تاييد رهبري کردم پس درست است و مخالف بگويد خلاف نظر رهبري است پس غلط است. اين گزاره ساده که هرکاري بايد مطابق نظر يک نفر باشد بر اين گزاره نادرست استوار است که نظر رهبر ثابت است و تابع اقدام طرف مقابل نيست.

هرچند قضيه مصون نگه داشتن رهبري هم در افکار عمومي مدنظر عده اي هست ولي به نظرم اين فرع است و به درد کساني مي خورد که آن گزاره را در ذهن دارند. گويا سياستمداران از توجيه عوام به عوامانه رفتار کردن رسيده اند.

به نظر من چون ارباباشون پشتشون رو خالي کردن(روسيه و چين)يه تيري تو تاريکي ول کردن بلکه ارباب جديدي پيدا کنن!(خيلي عاميانه گفتم)
به هر حال غني سازي اورانيوم با هر غنايي بدون داشتن نيروگاه و رآکتور(نه تکنولوژي شو داريم ,نه مي تونيم بهش برسيم ونه مي تونيم از کسي بگيريم) فقط به درد ارضاي عقده هاي خود کم بيني و عقب موندگي ما ايرانيها مي خوره!