کسي مثل جناب جوادي آملي، تو اون وضع وقتي سکوت ميکنه داره يه اعتراض رو نشون ميده شايد، شايد به قول خودتون اگه پيش خودشون بريد نهي تون کنن از ننوشتن، بالاخره هرکس يه جور بايد برخورد کنه ديگه.
درسته که حرف زدن و خصوصاً نوشتن (به خاطر ثبتش) تو اين زمونه سخته اما قلم تون و تحليل تون خوبه، هرچند اين زخم ها که زده ميشه گاه خيلي آزاردهنده ميشه و البته مسائل امنيتي هم هست، اما نيت مهمه... خدا ياري تون ميکنه الهي.
يا حق!

سلام.
خدا توفيقتون بده. هر روز بيشتر از ديروز.
يا علي

سلام
ديدن و شنيدن اينکه همه کم کم دارند دلسرد مي شوند و دست مي شويند و به نحوي از انحا، چاره يا همان بيچارگي را در پناه عزلت جستن مي بينند مايه تأسف است. و اين البته نه دست من و توست که رسم روزگار است و...
پاينده باشي

«نوشتن در اين زمانه همه اش عسر و حرج است و البته
وبلاگ چون مني وامدار کسي نيست و به هيچ جايي وصل نيست تا برخي بخواهند برايم تعيين تکليف کنند.و البته سختي هايي چون از دست دادن برخي دوستان قديمي و نيش و
کنايه شنيدن ها از مسافران بي نام و نشان و بعضا آشنا کمترين آن هاست.»

همين است!

ما منتظريم اخوي.