می خواهم شما را به دو جشنواره فیلم و تئاتر فجر دعوت کنم. البته نه به عنوان یک مسئول و میزبان که به عنوان یک همفکر و هم نگاه.اگر آنچه در ادامه می نویسم، تا حدی دغدغه شما هست، پس با من همراه شوید و به این جشن واره تشریف بیاورید.
نگاه من به جشنواره تئاتر و به خصوص فیلم یک نگاه فعل گرایانه است. من فعل جشنواره رفتن را دوست دارم و البته به فیلم و تئاتر هم بسیار علاقمندم.اما چرا؟
1- جشنواره رفتن، فرصتی برای رها شدن از زندگی یکنواخت و بدون انگیزه روزمره است. همین که چند شب از سر کار و یا منزل برای برنامه ای به بیرون می رویم، تنفسی ایجاد می کند که یا موجب تنوع در زندگی می شود، یا فرصت هایی برای اندیشیدن فراهم می کند و یا انگیزه ای برای شروع مجددی می دهد که در روزمرگی مان فراموش اش کرده بودیم.
2- فرصت دیدن دوستان. این روزها فرصت ها برای دور هم جمع شدن و گپ زدن و احوالپرسی بسیار محدود شده و همه در ایمیل ها و موبایل هایمان خزیده ایم. جشنواره این فرصت را فراهم می کند که دوستانمان را ببینیم و در فرصت 10 دقیقه ای قبل و بعد فیلم و یا حتی بیشتر، تجدید دیداری کنیم.
3- فرصت در کنار خانواده بودن. چه دوستانی که همراه خانواده هر شب به جشنواره می آیند و چه آنانی که برای یکی دو شب این کار را انجام می دهند، لحظه هایی را در زندگی شان تجربه می کنند.جشنواره تفاوت هایی دارد که اگر یک بار امتحانش کرده باشید اصلا قابل مقایسه با سینما و تئاتر رفتن در بقیه روزهای سال نیست.
4- فرصت در کنار مردم عزیرم بودن ، بدون آنکه حس غریبی بهمان دست دهد و یا فضولی کرده باشیم. برای همین همیشه دوست دارم حتی اگر بلیط همه فیلم ها را داشته باشم ، باز هم برای یک یا دو تا فیلم توی صف بایستم. از صحبت در مورد فیلم شروع کنم و با دیدگاههای مردم ام و بازخورشان از وضعیت روز آشنا شوم. ناگفته نماند که طی این سالها چند دوست خوب هم در صف جشنواره پیدا کرده ام که هنوز هم با آنها ارتباط دوستی دارم.
پی نوشت: در مورد نمایش ها و فیلم های خوب از نظر خودم خواهم نوشت. پیش فروش تئاتر احتمالا از امروز یا فردا باشد و فیلم هم شنبه یا یکشنبه هفته بعد. علی الحساب عمده تئاترهای خارجی(لهستان و ایتالیا-سوراسه) و نمایش محمد رحمانیان گزینه های پیشنهادی من است. در ضمن بلیط تئاتر را می توان تک نمایشی خرید ولی برای فیلم پیش فروش فقط به صورت سری 11 فیلمه است.سوالی داشتید در خدمتم.
