حمید سمندریان را هیچ وقت ندیدم.برایم جالب بود که فردی هنوز زنده باشد و سالنی به نامش کرده باشند. که این همه بازیگر ریز و درشت از شاگردی او با افتخار یاد کنند.
حیف شد که عمر تئاتری شدن ما به اندازه عمر دیدن سمندریان و کارهایش طولانی نبود.
استاد شدن سختی های زیادی می خواهد و استاد ماندن خیلی از آن سخت تر است.
به همه دوستان توصیه می کنم اگر فرصت دارند برای تئاتر وقت بگذارند.هنوز به اندازه سینما سیاسی نشده و این به آن معنی است که دارد نفس می کشد.حتی با مدیریت دولتی و رفتن ابر اساتیدی چون حمید سمندریان!
