در ایران به خاطر سیطره دولت بر جمیع امور، یک حالت گروگانگیری وجود دارد که در نگاه ناظر بیرونی و بی طرف هم زشت است و هم مبانی آن نامشخص.
این گروگان گاهی پول شماست.مانند ثبت نام حج عمره و یا خرید خودرو؛ که طرف مقابل(دولت) سوای اینکه پول هنگفتی از شما می گیرد، هیچ تعهدی نسبت به شما ندارد.مثلا در مورد حج می گویند ممکن است حتی برخی پولشان پس داده شود و سودی که خودشان حساب و کتابش می کنند به طرف بدهند و در مورد خودرو فقط در صورت تاخیر ،جریمه ای آن هم دوباره با فرمول خودشان به شما می دهند.در قرارداشان هم معمولا شمای خریدار هیچ حقی ندارید تا نکند روزی روزگاری جهت استیفای آن مزاحم حضرات شوید.
گاهی هم مدرک شما را گروگان می گیرند.اگر در دانشگاه دولتی و دوره روزانه قبول شده باشید.در همان عنفوان ثبت نام تعهدی از شما می گیرند که تا دو برابر دوره تحصیلتان در صورت نیاز دولت برای او کار کنید.خوب حالا که دولت به کسی نیاز ندارد و استخدام را تقریبا غیر ممکن کرده این قانون هنوز پابرجاست و نتیجه اش آن است که تا تعهد محضری ندهید هیچ مدرکی دال بر فارغ التحصیلی شما صادر نمی کنند و با تعهد محضری هم یک گواهی مانندی دستتان می دهند که مدرک اصلی تان نیست.در نتیجه اگر کسی نیازمند مدرک اصلی اش بود با روشی که خودشان دارند باید مدرک اش را بخرد و الا آن دوره طولانی مدت را صبر کند که برای یک دانشجوی کارشناسی حداقل 8 سال می شود و کسی نیست بپرسد که 8 سال بعد مدرک آدم به چه دردی می خورد؟
در مکتبی که مزد کارگر را باید قبل از خشک شدن عرق جبین اش پرداخت کرد، این گروگانگیری که در مورد مدرک هیچ نفع مشخصی برای دانشگاه و دولت ندارد چه وجهه ای خواهد داشت و چه تاثیری بر دانشجویان نخبه خواهد گذاشت؟
