سفارش تبلیغ
صبا ویژن

89/12/20
2:13 عصر

حبس تحقیقی در اسلام

بدست روح اله ریاضی در دسته

حقّ آزادی‌ شخصی‌ این‌ است‌ که‌: افراد در زندگی‌ شخصی‌ خود آزادند و مورد تعقیب‌ و تهدید واقع‌ نمی‌شوند؛ و کسی‌ را به مجرّد اتّهام‌ نمی‌توان‌ گرفت‌ و او را به‌ زندان‌ انداخت‌، یا اینکه‌ مجازات‌ کرد. و تا هنگامی‌ که‌ جرم‌ در نزد حاکم‌ به‌ ثبوت‌ نرسد إجراء حدّ و تعزیر جائز نیست‌.

أمّا بعضی‌ گفته‌اند حبس‌ بر دو نوع‌ است‌: أوّل‌ حبس‌ مجازاتی‌، دوّم‌ حبس‌ تحقیقی‌.

حبس‌ مجازاتی‌، آن‌ است‌ که‌ أفراد را طبق‌ حکم‌ حاکم‌، بعد از ثبوت‌ جرم‌، به‌ عنوان‌ تأدیب‌ و جزای‌ جرم‌ و جنایت‌ در زمان‌ محدود و مشخّصی‌ به‌ زندان‌ می‌اندازند. أمّا حبس‌ تحقیقی‌ آن‌ بازداشتی‌ است‌ که‌ به‌ عنوان‌ کشف‌ جرم‌ و تحقیق‌ در مورد مسأله‌ای‌ انجام‌ می‌پذیرد تا جرم‌ و یا عدم‌ آن‌ إثبات‌ شود، و متّهم‌، یا مجرم‌ شناخته‌ شده‌ و یا تبرئه‌ گردد؛ سندیّت‌ ندارد.

پیغمبر أکرم‌ صلّی‌ الله‌ علیه‌ و اله‌ و سلّم‌ مردم‌ را به‌ صِرف‌ تهمت‌ نمی‌گرفت‌. فقط‌ در یک‌ روایت‌ داریم‌ که‌ به‌ مجرّد اتّهام‌، پیغمبر شخصی‌ را در نصف‌ روز بازداشت‌ فرمود و بعد او را رها کرد.

به‌ مجرّد اتّهام‌ کسی‌ را نمی‌توان‌ تعذیب‌ نمود؛ و إقراری‌ که‌ بر أساس‌ شکنجه‌ و تعذیب‌ گرفته‌ شود حجّیّت‌ ندارد و ثابت‌ نیست‌. آن‌ إقرار روی‌ زمین? اضطراب‌ و اضطرار بوده‌ و حجّیّت‌ ندارد؛ و قاضی‌ نمی‌تواند بر آن‌ أساس‌ حکم‌ کند. إقرار و اعتراف‌ باید در زمین? عدم‌ شکنجه‌ و تعذیب‌ باشد.

و اگر إشکال‌ شود: چنانچه‌ شکنجه‌ و تعذیب‌ أفراد برای‌ کشف‌ جرم‌ و تحقیق‌ پیرامون‌ مسأله‌ای‌ که‌ ارتباط‌ با أمنیّت‌ و بقاء حکومت‌ إسلام‌ دارد جائز نباشد، موجب‌ خواهد شد که‌ خللی‌ در این‌ قضیّه‌ پیدا گردد و أمنیّت‌ خاصّه‌ یا عامّه‌ را به‌ خطر اندازد. بنابراین‌، بقاء حکومت‌ متوقّف‌ بر شکنجه‌ و تعذیب‌ أفرادی‌ است‌ که‌ ابتداءً إنسان‌ از مقاصد آنها خبر ندارد، و به‌ خودی‌ خود هم‌ إقرار و اعتراف‌ نمی‌کنند؛ و تا شکنجه‌ و تازیانه‌ای‌ نباشد مطلب‌ کشف‌ نمی‌شود.

جواب‌ این‌ است‌ که‌: بگذار کشف‌ نشود! وقتی‌ خداوند میگوید إنسان‌ بدون‌ جرم‌ نمی‌تواند کسی‌ را تعذیب‌ کند، جائز نیست‌ شخص‌ بیگناهی‌ را تازیانه‌ بزند، و یا به‌ أنواع‌ شکنجه‌ها او را مبتلی‌ کند تا مطلب‌ منکشف‌ شود. إسلام‌ راه‌ انکشاف‌ بدین‌ طریق‌ را بسته‌ است‌ و راههای‌ دیگر را تجویز نموده‌ است‌؛ از هر راهی‌ که‌ میسّر خواهد شد. از راه‌ شکنجه‌ و تعذیب‌ نمی‌توان‌ کشف‌ حقیقت‌ نمود.

و چنانچه‌ گفته‌ شود: اگر بقاء إسلام‌ متوقّف‌ بر این‌ أمر باشد موجب‌ جواز است‌؛ جواب‌ داده‌ می‌شود: کدام‌ إسلام‌؟! إسلامی‌ که‌ با این‌ ضوابط‌ که‌ از جمل? مقدّمات‌ آن‌ تعذیب‌ أفراد مبرّا و پاکی‌ که‌ حاکم‌ نسبت‌ به‌ آنها سوء ظنّ پیدا کرده‌ و آنها را شکنجه‌ می‌دهد بخواهد قوام‌ یابد، مورد نظر رسول‌ خدا نخواهد بود.

کاملش را در اینجا و اینجا ببینید.