سی و یک شب

بارها از قول این و آن در مورد «راه» آدمهای که شناسنامه انقلاب هستند شنیده ایم.گاهی هم کار به آنجا می رسد که به دوستان و نزدیکان آنان انگ در «راه» نبودن می زنند.استاد سروش محلاتی به بررسی برخی نظریات شهید بهشتی در جزوه «مواضع ما» پرداخته که ابتدا از آن جزوه حذف شده و سپس به صورت عملی محذوف و گاه عکس آن تبلیغ و حمایت شده.
به طور نمونه به نظر آن شهید بزرگوار در مورد حوزه فعالیت سپاه نگاه بیاندازید:
  «در
اولین فرصت ممکن باید برای سپاه برنامه ای تهیه و اجرا شود که برادران و
خواهران پاسدار روزانه چند ساعت در یکی از کارهای جاری کشور در «بخش های
دولتی» یا «خصوصی» مشغول کار گردند، و در سپاه کمتر کسی باشد که یکسره در
سپاه کار کند و از جامعه و گردش عمومی کارها در جامعه به کلی جدا بماند.»
بهشتی
با نگاهی دوراندیشانه، به دو نکته توجه میداد: یکی آنکه سپاه، نمیتواند
همه اوقات نیروهای خود را در جهت مسئولیت های اصلی خویش پر کند. و دیگر
آنکه: فعالیت های ثانوی این نیروها که در سپاه مشغول به کارند، باید در بخش
های دیگر «دولتی» یا «خصوصی» برای انجام کارهای اقتصادی، صنعتی، تجاری،
فرهنگی و غیره پر شود. بر اساس طرح بهشتی، نیروهای سپاهی با فراغت از کار
خود در سپاه، اوقات مازاد خود را در «نهادهای دیگر» و به «فعالیت های دیگر»
میپردازند. از این رو «سپاه» به عنوان یک نهاد نظامی، مانند ارتش، فعالیت
محدود و تعریف شده ای دارد، هر چند که «اعضاء» آن برای داشتن فعالیت دیگر،
محدود نبوده و میتوانند در بیرون سپاه، به کار دلخواه خود اشتغال داشته
باشند.
با شهادت بهشتی، این دیدگاه بهشتی نیز نادیده گرفته شد و جمله
فوق از مواضع ما حذف گردید و به جای آن دیدگاه دیگری جایگزین شد. در مواضع
جدید، برای اینکه از نیروی انسانی سپاه، استفاده «کامل» در «خود سپاه»
انجام شود، انحصار فعالیت سپاه، به مسائل نظامی برداشته شد و برای آن
فعالیت‏های غیرنظامی، تعریف گردید تا راه ورود این نهاد به عرصه های دیگر
از قبیل مسائل اقتصادی باز باشد.