سی و یک شب

بعضی وقت ها هر چه به دنبال یک کلمه می گردی تا گویاترین بیان حالت درونی ات بشود و بتوان با آن ،همه آنچه در سینه داری را به دیگران منتقل کنی، نمی شود که نمی شود.به خاطر همین من از همه عذر می خواهم و متاسفم.
شاید همین «متاسفم» گنگ ترین و در عین حال گویاترین کلمه ای باشد که بعد از دیدن حکم محکومیت محمدنوری زاد عزیز بر لبانم جاری می شود.

متاسفم از این حکمی که شبیه یادداشت های جوانان تازه به دوران رسیده رسانه های کافر(کیهان و ایرنا و ...) است تا حکم دستگاه قضایی یک نظام اسلامی.
متاسفم از مفهوم توهینی که در این حکم به آن اشاره شده.
متاسفم از نظامی که نمی تواند به زعم خودش آن گونه باشد که به آن توهین نکنند و به ناچار همه را به زندان می اندازد.
متاسفم از نظامی که روز به روز قایق اش کوچک و کوچک تر می شود و ممکن است روزی جایی برای یک نفر هم نداشته باشد.
متاسفم که شاید برخی امثال این برخوردها را به حساب اسلام بگذارند و شاید از این موهبت الهی دل آزرده شوند.

دوستان عزیز! خواهران و برادران گرامی! باور بفرمایید اسلام عزیز و حتی انسانیت و فطرتی که من از آن سراغ دارم و نمی از دریایش را چشیده ام،‌با این گونه حکم ها بیگانه است.
الان در پس صفحه های نهج البلاغه ام،‌در مسجد کوفه نشسته ام و امامی را می بینم که ندایش را با تمسخر جواب می دهند و به معنای واقعی کلمه به او توهین می کنند، ولی مانع برخورد با آنان می شود.
الان در کوچه های مدینه،‌محمد امین را دیدم که بر سرش شکمبه گوسفند ریختند و بزرگوارانه به عیادت آنان رفت.
پیامبری که خدایش این گونه خطابش کرد:«به موجب مهربانی ای که خدا در دل تو قرار داده تو با یاران خویش نرمش نشان
می دهی . اگر تو درشتخو و سخت دل می بودی از دورت پراکنده می شدند. پس عفو و
بخشایش داشته باش و برای آنها نزد خداوند استغفار کن و با آنها در کارها
مشورت کن , هر گاه عزمت جزم شد دیگر بر خدا توکل کن و تردید به خود راه مده
.»(1)
متن حکم محمد نوری زاد
نوشته ای خواندنی در مورد پیامبر از شهید مطهری
(1)فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک فاعف
عنهم و استغفر لهم و شاورهم فی الامر فاذا عزمت فتوکل علی الله (آل عمران
159, )