ولي با همه اين حرفها، فرهادي توي اين فيلم نيز تعليقها و سکانسهاي درخشاني دارد که کمتر فيلمسازي -بخصوص در ايران- از عهده اش بر مي آيد. من فيلمهاي فرهادي را با شعرهاي سهراب مقايسه مي کنم که در عين سادگي و همه فهمي آن، هيچ کس از کليات آن به تمام معنا سر در نمي آورد!!

هنوز دلم از به ياد آوردن صحنه آخر فيلم به لرزه مي افتد...