يك فيلم آرام و خطي و بدون نوسان. البته اين آرام و يكنواخت بودن فيلم توي ذوق نمي زند چرا كه مقتضاي داستاني فيلم است. زندگي چند آواره كه براي گرفتن پناهندگي دست به هر كاري مي زنند. و دختري كه در اين ميان جوري رفتار مي كند كه انگار رازي دارد، در حالي كه همان نيمچه رازش از اول هم مشخص بود. در مجموع اين فيلم از ايراني بودن فقط چند نام را يدك مي كشيد. فيلمبرداري و موسيقي و بازيگران خوب و البته به نظرم طبيعي ترين بازي مصطفي زماني(بر خلاف هميشه خيلي اغراق آميز نبود بازيش)

امتياز 5 از 10 و راي متوسط.