وقتي گفته مي شد اصول گرايي، به نظرم بيشتر احساسي و آرمان گرايانه بود.و با همان محک هم ديگران را نفي مي کردند.اما وقتي به وادي واقع گرايي افتادند حتي به اندازه آنهايي که ادعاي اصول ندارند، نتوانستند به اصول ادعايي شان پايبند باشند.من نمي دانم پشت پرده چه اتفاقي افتاده و اصلا برايم هم مهم نيست.بلکه اگر شبهه اي هم بود برطرف گشت که ديگر مفهومي با داعيه اصول گرايي بي آبرو شده است.