شدنش که ميشه! حضرات معصومين عليهم السلام نمونه اين جمله هستند...
زيادي اينجا نبايد به معناي زيادي از لحاظ وجود معنا بشه بلکه بايد زيادي از لحاظ اظهار نظر معنا بشه!
لذا هيچگاه همزمان 2 امام نداشتيم و نخواهيم داشت.

اين تقليت و تبعيت محض دقيقا شامل خط دوم کامنت من ميشه، کسايي که به هر سبب (چيزي مثل ارادت و تقليد و اين حرفا) بي خيال نظر خودشون ميشن يا نظر دادن ياد نگرفتن اصلن.

چنين حالتي پيش مياد اصلاً؟ دو نفر که کاملاً هم عقيده باشند؟
شايد يکي نظرات خودش را بي خيال ميشود يا ياد نگرفته که به آنها هم بها بدهد، هان؟

البته سر اينکه کدومشون زيادي است به اختلاف نظر مي رسند و مشکل حل مي شود.