سلام مي توانم جوابي از سنخ نظرخودتان بدهم و اين جر و بحث وبلاگي كه به احساس هم مي زند را همين جا خاتمه دهم.
مي توانم ولي اين كار را نمي كنم.اول هم بگذار اعتراف كنم كه معناي آيه دوم را نديدم .تمام توجه ام به آيه اول بود و فقط به آن قسمت الميزان مراجعه كردم.اين دليل به اين راحتي و اعتراف به اين آساني را نمي دانم چرا اين گونه بغض گونه تفسير كرديد.اگر از نظر شما خطاي بزرگي مرتكب شدم از خطاپوش عذرگذر طلب بخشش دارم.
در پاسخ قبلي جواب شما را داده ام.گويا نخواستيد ببينيد.
همه حرف من كه دلباخته نظام و امام و اسلام هستم اين است كه اين مواردي كه شما و بسياري از تريبون هاي رسمي بيان مي كنند اولا شرايط بسياري دارد كه محق شدنش بسيار سخت است و نمي شود همين جوري و به صورت عمومي چند صد هزار نفر را باغي و محارب ناميد.
دوما اين برخوردها اگرچه در اسلام بوده ولي اصل و هدف اسلام اين چيزها نبوده.اصل آزادي انديشه و تفكر است.اصل پاسخگويي حاكميت است.ولي طي اين سي سال اصل شده حذف مخالف با برچسب محارب و ... زدن.ما طي اين سي سال چقدر آدم را به دامن نظام برگردانديم و چقدر آدم را حذف كرديم و از آنها دشمن ساختيم.اينها سخن من نيست كه فرزندان شهيد مطهري و افروغ و سروش محلاتي و ... هم بر همين تاكيد دارند.
اميدوارم متوجه شمنظورم شده باشيد.به وقت ضرورتش چنين رفتاري هم بايد بشود ولي نه اينكه به يك رويه و عادت هميشگي تبديل شود و تا كسي انتقاد كرد بگوييم محارب!