بسمه تعالي
سلام داداش!چطوري؟ قربان مرده و زنده شدنت. در مورد اين مطلب که نوشتي، من اندکي فکر کرده ام. نمي دانم قائل اين مطلب کيه ولي شهيد مطهري در کتاب آزادي معنوي يک بحث جالبي راجع به بزرگي و بزرگواري داره که در آنجا حرهاي قشنگي زده که به اين بحث ربط دارد. اما در کل اين مطلب خيلي مهمه که هر انسان قبل از اينکه متدين به يک دين بشه، قبلش بايد يک فضائلي را داشته باشه تا بتواند وارد آن دين بشود. تا وقتي انسانيت در يک دوپا وجود نداشته باشد، هر قدر پيامبر خدا هم در گوشش ياسين بخونند، اثر نمي کنه! اين يعني چي؟ يعني که ارزشهايي هست که فراديني است و اساسا قبل از تدين بايد انسان به آنها معتقد باشد که بتواند به وسيله آنها به جايگاه و درستي دين پي ببرد. پس يک چيزهايي خارج از دستورات و عقائد و کلام ديني مي توان پذيرفت. اين مطلب شايد تا حدي روشنفکرانه باشد و با برخي نگرشها که نگاه حداکثر به احکام و کلام ديني دارند تعارض دارد و حتي خودم با ترديد به آن نگاه مي کنم، ولي به هر حال داراي استدلال است. با اين منطق برخي به دنبال اثبات مباني فلسفي حقوق بشر هستند و به همين دليل من خيلي روي آن مانور نمي دهم؛ و الا مي توان روي آن حرف زد.
در کل اي والله که اين قدر تيزبيني!
