27 روز مانده تا انتخابات
نگاه ایدئولوژیک به مشارکت در انتخابات و به طور خاص «رای دادن» در هر دو طیف حامیان و مخالفان وجود دارد. که البته از دید من هر دو مذموم است.
یک طرف رای دادن را معادل تجدید میثاق با امام و شهدا و رهبری می داند و طرف دیگر رای ندادن را معادل نه گفتن به نظام و یا نه گفتن به برخی افراد و بی قانونی ها و ....
پای صحبت هر دو طرف که می نشینی ، می بینی که کلی حرف نگفته دارند که با آن رفتار صفر و صدی شان در تناقض است. نه آن رای دهندگان ایدئولوژیک، نظام فعلی را کامل و بدون نقص می دانند و نه کسانی که رای نمی دهند، تمام و کمال نظام را سیاه و بدون روشنایی می پندارند.
اما چرا هر دو طرف به هنگام عمل، نگاه شان ایدئولوژیک می شود؟
شاید یک دلیل اش این باشد که این رفتار صفر و صدی راحت تر و توجیه پذیرتر است تا رفتار منطقی و عقلایی.اینکه یک نفر بگوید که من شرایطی برای رای دادن و یا ندادن ام دارم که شامل بررسی های اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی و رفتارهای حاکمیت و مردم و شرایط برگزاری و مدیریت انتخابات و ... است (اوه، کی میره این همه راه رو) خیلی حوصله و بررسی می خواهد، تا انتخاب یک راه و توجیه چند باره آن برای خود و منطقی جلوه دادن آن.
معمولا در کشور ما به غیر از 15 الی 20 درصدی که هیچ وقت رای نمی دهند، شاید در حدود 50 درصد مردم، در حالی که مرتب نق می زنند و از رای ندادنشان می گویند، در مواقعی ، یک شبه تصمیم به رای دادن می گیرند و بدیهی است که رایی که یک شب و یک هفته ای حاصل شود، شاید بیشتر از یک هفته هم دوام نیاورد.
توصیه ام به دوستانی که به خصوص می گویند رای نمی دهیم آن است که یک بار به دلایل رای ندادن شان بیاندیشند.آیا خیلی آرمان گرایانه و یا ایدئولوگ زده نیست؟ آیا با رای ندادن شان، به خواسته هایشان خواهند رسید؟
البته خود من هنوز تصمیم نگرفته ام که رای بدهم یا نه.یک حداقل هایی را مشخص کرده ام که در حال بررسی آنها هستم.اگر این حداقل ها تامین شود، و کاندیدایی باشد که خواسته هایم را بتواند عملی کند رای خواهم داد، و الا رای نمی دهم و رای سفید دادن را هم حاصل همان نگاه ایدئولوژیک می دانم.
