ببخشید که برخلاف نامه نگاری های متداول شما را این گونه خطاب کردم.ما عادت کرده ایم شما را «آقا» بنامیم.
همه ی نیش و کنایه ها را به جان می خریدیم و در دل شما را بعد از مولای غایبمان،«آقا» خطاب می کردیم.
این نامه را فردی به شما می نویسد که پدرش به عشق امامی که امروز سالگرد تولدش است، او را روح الله نام گذاشت.
کسی که در کودکی تصویر امام پدرش را از روی صفحه تلویزیون می بوسید.کسی که کتاب ولایت فقیه امام را بارها خواند و در شهر و کوی و برزن شهره به طرفداری از نظام و رهبرش بود.
کسی که آبرویش را می گذاشت تا نظامش سربلند باشد و لحظه ای به راستی و درستی حکومتی که بنیانگذارش خمینی روح خدا و رهبر فعلی اش حضرت عالی هستید تردید نکرد.کسی که هر روز به خودش نهیب می زند که در مقابل خون های پاکی که ریخته شد ،چه کرده است؟
آن روز که دانشگاه علم و صنعت آمدید. قبل از ورودتان با مشت های گره کرده فریاد می زدیم که:«این همه لشکر آمده به عشق رهبر آمده»
ما لشکریان شما هستیم ، چون شما را در امتداد راه امیرالمومنین و نایب امام زمانمان می دانیم.
اما چه بگویم از آنچه این روزها بر فرزندانتان می گذرد.
هر بار آمدیم سخنی بگوییم ،خطابمان کردند که مگر ولایی نیستید.هر بار عقلمان به جایی قد نکشید ،گفتند مصلحت بوده و«آقا» از شما بیشتر می فهمد و می داند.
چه کسانی؟
همان هایی که وقتی شما می فرمایید که رای تان مخفی است و به کسی مربوط نیست ،در گوشه و کنار زمزمه می کردند که نظر شما فلانی است.
مگر بزرگترین ظلم بر ما این نبود که حق مسلم خلافت امیرالمومنین را غصب کردند.
شنیده ایم که علی (ع) به خاطر مصلحت سکوت پیشه کرد.از حق خودش گذشت.
اما این را هم شنیده ایم که شب ها با بانوی دوعالمی که امروز روز به دنیا آمدنش هست، به در خانه تک تک صحابی رفتند و از آنها طلب بیعت کردند.
آیا اگر همه آنها بیعت می کردند ،علی (ع) ساکت می نشست؟
آیا در مقابل همه آن نامرادی ها نفرمود که خار در چشم و استخوان در گلو دارد؟آیا نفرمود که صبر علی(ع) کم شد؟
شب شام غریبان حضرت زهرا(س) در بیت شما بودم که یکی از نامزدها را جلوی روی شما ضد ولایت فقیه نامیدند.
حضرت آقا!،شما سکوت پیشه کردید و ما صبر.
به مولود امروز قسم که برخی اعتقادات شرعی من با سکوت های پی در پی حضرت عالی زیر سوال می رود.
آیا هتک حرمت ،تهمت و دروغ و افترا و تقلب در دین ما حرام نیست؟
از همه بالاتر، آبروی ناچیزی که داشتم و دیگر دوستان را به شرکت در انتخابات فرا می خواندم و به همه می گفتم که رای شما تاثیر گذار است،از دست رفته می بینم.
دوستان رای داده و نداده زیادی داشتم که طی این دو روز (با وجود قطعی پیامک و تلفن همراه) تماس گرفتند و اظهار ندامت کردند.دوستانی که به نماز خوان بودن همه شان یقین دارم.
این همه جوان مشتاق که گاه سه ماه در اقصی نقاط کشور جوشیدند و صحنه ای از بلوغ اجتماعی را به نمایش گذاشتند و جهانیان را حیران کرده اند، دل شکانده اند.
حضرت «آقا»!
بیایید برای یک بار هم که شده، نشان دهیم انتخابات در کشور ما سالم ترین و بی شبهه ترین انتخابات هاست.وقتی هر سه کاندیدای غیر حاکم سوالات زیادی دارند.وقتی امانت و رای مردم به گروهی سپرده شده که با ادعای انجام تکلیف هر گناهی را مرتکب می شوند و اگر به چشم خود برخی شان را ندیده بودم، نمی گفتم.وقتی جوانان و آینده سازان بسیاری از این نتیجه ناراضی اند و تقریبا همه از آرای رییس جمهور منتخب ،متعجب.
آب رفته را به جوی بازگردانید و یک بار به خاطر جوانانی که هنوز هم باور نمی کنند که شما از این جریانات راضی باشید،اقدامی نمایید تا همه شک و شبهه ها برطرف شود.
طول عمر حضرت عالی را از خداوند مسالت و متضرعانه ظهور ولی مطلق اش را خواستارم.
فرزند کوچک شما
روح الله
