فیلم جدید داریوش مهرجویی یک ضد حال اساسی بود.بعد از اینکه برنامه فیلم مرتب جابجا شد و در حالی که به همین خاطر سالن چندان شور و اشتیاق لازم را نداشت، فیلم آسمان محبوب هم نتوانست به وجدمان بیاورد.
فیلم ساختاری مستندگونه پیدا کرده و تعلیق آخر فیلم اصلا برایم باور پذیر نبود.همیشه گفتم فیلم های قصه گوی مهرجویی را از فیلم های فلسفی اش بیشتر دوست دارم.این فیلم هم اگر چه در نوع خودش نوآوری هایی دارد که بیماری دکتر را با افکت صدا و اوهام او نشان می دهد اما در بعد شخصیت پردازی و حتی قصه گویی باورپذیر، چیزی در حد کار مهرجویی نشده.اپیزود طهران مهرجویی را بیشتر پسندیدم.
آلزایمر احمدرضا معتمدی فیلم بی پیرایه ولی خوبی است که البته به سمت عالی نمی رود.داستان مناسب و بازی های روانی دارد ولی در مورد موضوع اصلی اش کمی سهل انگاری شده.
امتیاز فیلم های جشنواره تا به امروز:
جدایی نادر از سیمین: عالی
یه حبه قند:خوب
گزارش یک جشن :خوب(با کمی اغماض)
آلزایمر و آقا یوسف و سیزده 59 و ورود اقایان ممنوع و آسمان محبوب: متوسط
مرگ کسب و کار من است: ضعیف
فرزند صبح، سیب و سلما، باد و مه: افتضاح و یا چیزی بدتر از آن
