نوع نگاه اصغر فرهادی را نمی پسندم.نگاهی که در فیلمهایش جاری و ساری است، تلخ و گزنده و کشنده است.ولی بعد از دومین باری که فیلم «درباره الی» را دیدم باید اعتراف کنم که کارگردان کاربلدی است.
و متاسفانه باید بگویم که فیلم او جزو معدود آثاری بود که در جشنواره امسال توانستم فیلم بنامم.یعنی آنچه که تا آخر کشش دارد و لحظه به لحظه اش فکر شده است.واقعا چه لذتی دارد وقتی احساس کنی برای آنچه که می بینی فکر شده و کسی که آن را ساخته رشد محسوسی کرده است.
فیلمنامه هم که ضعف اساسی آثار اخیر ماست ،نقطه قوت همیشگی آثار اصغر فرهادی شده.
فکر می کنم به خصوص در حوزه فرهنگ و هنر خیلی راحت طلب شدیم و پولها و فرصتها بیهوده و بی مایه هدر می روند و حاصلی ارزنده را رقم نمی زنند.
